W utworze wykorzystano naturalne brzmienie ludowych instrumentów: czterech lir korbowych, czterech złóbcoków, czterech dud, czterech fujarek bieszczadzkich oraz ośmiu dzwonków owczych. Gra jedynie czterech muzyków, którzy w trakcie trwania utworu zmieniają instrumenty. Muzycy, grając, chodzą. Ponadto w utworze biorą udział cztery wokalistki wykonujące cytaty muzyki ludowej różnych rejonów Polski. Warstwa elektroniczna zawiera nagrania dźwięków przyrody: deszcz, grzmoty, odgłosy zwierząt domowych, jak również dźwięki industrialne, miejskie.

Ideą utworu jest odtworzenie dźwiękowe nieistniejącej już wiejskiej sielanki, która poddana zostaje destrukcji poprzez konfrontację z dźwiękami dzisiejszego dnia codziennego.

Partie instrumentalne są częściowo improwizowane. Partie wokalne – zapisane dokładnie, lecz z dowolnością interpretacyjną.

Zarówno instrumenty, jak i głosy są wzmocnione elektronicznie. Idyll 2 jest kontynuacją utworu Idyll z roku 1974. Czas trwania około 35 min. Utwór został skomponowany na zamówienie festiwalu Warszawska Jesień.

Zygmunt Krauze