Pięć części. Pierwszą można zatytułować „kody na błędnej ścieżce”. Jest ona oparta na zmyślonych wzorach alfabetu Morse’a, które – przenosząc niezrozumiałe informacje – powodują w efekcie nagromadzenie nonsensów. Druga, najkrótsza kompozycja, jaką kiedykolwiek napisałem, konkuruje zwięzłością z dziesiątą Bagatelą op. 119 Beethovena. Trzecia rozwija się w wolnym, kontemplacyjnym tempie, przerywana bardzo ożywionymi fragmentami zbudowanymi na rezonansach harmonicznych. Czwarta część to monodia rozpisana na dwa fortepiany, której każda nuta wyzwala odmienne i dziwne zakłócenia. Najbardziej rozbudowana jest część piąta, która przypomina wszystkie cztery poprzednie i próbuje, na ile to możliwe, wprowadzić trochę więcej nieporządku. Kompozycja powstała w Strasburgu między czerwcem a wrześniem 2013. Napisana została dla GrauSchumacher Piano Duo.