ur. w 1953 w Poznaniu, ukończyła studia kompozytorskie pod kierunkiem Andrzeja Koszewskiego w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Komponowała m.in. na zamówienie Polskiego Radia, „Solidarności”, Teatru Ósmego Dnia, Holland Dance Festival, Euro-Musik-Theater w Stuttgarcie, holenderskiej orkest de ereprijs, Forbidden City Chamber Orchestra, Radia Szwedzkiego, Ministerstwa Kultury Badenii-Wirtembergii, festiwalu Warszawska Jesień, Instytutu Adama Mickiewicza, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. Pracowała w studiach muzyki elektronicznej PWSM w Krakowie, Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie, IPEM/BRT w Gandawie, EMS w Sztokholmie, Experimentalstudio des SWR we Fryburgu Bryzgowijskim, ZKM w Karlsruhe. Uzyskała 17 nagród na konkursach kompozytorskich. Utwory Zielińskiej wykonywane były na festiwalach w kilkudziesięciu krajach Europy, Azji i obu Ameryk. W 2007 otrzymała nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wybitne i wszechstronne osiągnięcia kompozytorskie.

Obecnie Lidia Zielińska jest profesorem kompozycji oraz kierownikiem Studia Muzyki Elektroakustycznej w poznańskiej Akademii Muzycznej, przez wiele lat (1989–92 i 2001–10) prowadziła również zajęcia z sonologii w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Opublikowała wiele tekstów i wygłosiła wiele wykładów dotyczących polskiej muzyki współczesnej, muzyki elektroakustycznej, historii muzyki eksperymentalnej, ekologii dźwiękowej oraz tradycyjnej muzyki japońskiej, z którymi występowała na zaproszenia uniwersytetów w Europie, Azji, obu Amerykach, Australii i Nowej Zelandii. Prowadziła kursy letnie, warsztaty i seminaria w Polsce i za granicą. Jest jurorem, kuratorem, ekspertem i konsultantem przedsięwzięć muzycznych, intermedialnych i edukacyjnych w wielu krajach Europy.

Pełni ważne funkcje społeczne, obecnie – wiceprezesa Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej, a do roku 2013 wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich. Była członkiem komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (1989–92 oraz 1996–2005), dyrektorem artystycznym Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna” (1989–92), międzynarodowego festiwalu Dziecko i Dźwięk w Poznaniu, członkiem komitetu programowego Światowych Dni Muzyki MTMW w Warszawie, polsko-niemieckiego Radio_Copernicus. Po przełomie 1989 r. inicjowała powstanie Wydawnictwa Muzycznego Brevis (1990), Fundacji „Dziecko i dźwięk” (1991), kwartalnika okołomuzycznego „Monochord” (1993), Fundacji Przyjaciół Warszawskiej Jesieni (1998), Wielkopolskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych „Zachęta” (2004), Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej (2005) i in.

Ważniejsze utwory (od 1995): Venture Unknown, balet (1995), Jednostka Togo na chór męski i fortepian preparowany (1995), Jako te białe myszki na taśmę (1996), La Vetrata dla młodej orkiestry smyczkowej – wersja jednego z Sześciu utworów na kwartet smyczkowy (1979/96), Expandata na werbel i taśmę (1997), Motetus universalis, instalacja (1997), Ballada o Ballacie na taśmę (1997), Percussionata dla 40–60 perkusistów (1998), Zoom na skrzypce i orkiestrę (2000), Just Too Many Words na taśmę (2001), Grain to Grain na 13 instrumentów (2002), Szkic z natury, spektakl multimedialny (2002), Ze szkicownika 2, spektakl multimedialny (2003), dumchrzquii na taśmę (2004), Rapsodia na skrzypce i dźwięki elektroniczne (2004), Nobody is Perfect na dźwięki elektroniczne i 17 instrumentów (2004), Przypadki pana von K., balet pełnospektaklowy – muzyka elektroniczna (2005), Obiadki w Rejowcu 1965–1565, kompozycja dźwiękowo-tekstowa (2006), Z ogrodu nauk na chór i CD do tekstu z Księgi Koheleta (2006), Otwórz uszy! Otwórz oczy!, miniatura audiowizualna dla dzieci (2006), Siedem wysp Conrada na brzmienia elektroniczne i dziesięć instrumentów amplifikowanych (2007), Ósma wyspa na CD (2008), Aby tytuł utworu... na klarnet, gitarę elektryczną i fortepian (2009), Rdza na pięć lub sześć instrumentów i CD (2010), Canción triste na skrzypce i CD (2010), In the rear na komputer (2010), Backstage Pass na komputer (ambisonics) lub projekcję wielokanałową (2010), Melodramat na orkiestrę (2011), X3 na 14 instrumentów (2011), Lata na orkiestrę (2011), Aphasia na saksofon tenorowy i CD (2012), Ukiyo na 19 instrumentów (2012), Insectarium na CD, muzyka do wystawy plastycznej (2012), 53 oddechy na flet glissandowy, taśmę 8-kanałową i live electronics (2013), X-3m na zespół (2013), Looks Chinese, Sounds Polish, instalacja (2013), Lutosławski DIY, instalacja (2013), Lutosławski DIY flash mob (2013), Slices of Music, interaktywna instalacja dla dzieci (2013), Missed Link – spektakl dźwiękowy na zespół śpiewaczek tradycyjnych, zespół instrumentalny, instrumenty mobilne, taśmę 8-kanałową i live electronics (2013–14), Polish Sonorities, instalacja (2014), Threesome na kwartet smyczkowy, wideo, zespół instrumentalny i live electronics (2014–15), Symfonia koncertująca na małe przyrządy dźwiękowe, małą perkusję i wielką orkiestrę (2014–15).