Zegar z kukułką często łączy się z wyobrażeniem kiczowatego przedmiotu z licznymi dekoracjami, ale jest to przecież także przedmiot dźwiękowy: z dwiema piszczałkami jak w organach albo z elektronicznym generatorem dźwięków i gongiem. Skonstruowane przeze mnie zegary z kukułką są jak najprostsze, bez ozdób, zredukowałem je do ich właściwości mechanicznych i akustycznych. Każdy zegar wydaje dwa dźwięki, zatem przy odpowiedniej koordynacji można grać na nich melodie. Są one połączone w elektroniczną sieć: ptaki jakby się umawiały, kiedy otworzyć drzwiczki i jaki dźwięk zaśpiewać. Treść pieśni zmienia funkcje zegarów i kontekst, w którym zwykle występują. „Stres” widoczny w ruchach kukułek, z których każda (oprócz właściwych im odgłosów) dysponuje tylko dźwiękami tonami do zaśpiewania w odpowiedniej chwili i do tego musi się jeszcze poruszać, wywołuje zamierzony humorystyczny efekt. Na pytania w rodzaju: „Czy to jest sztuka?”, „Czy można się śmiać?”, „Czy to ma sens, a jeśli tak, to jaki?” – szukać można odpowiedzi, ale nie jest to konieczne.

© Orkiestra zegarów z kukułką jest zarejestrowana w Urzędzie Patentowym w Monachium.

Erwin Stache