Na partyturze widnieje napis: „...mieszkają w mandali, niebiańskim domu, który jest naturą oczyszczonego ciała”.
W północnych Indiach byłem świadkiem rytuałów oczyszczenia w klasztorach buddyzmu tybetańskiego. Utwór powstał pod wpływem tych doświadczeń. Słynne niskobrzmiące rogi tungchen, wspaniale ochrypłe, grające cztery nuty oboje geling, charakterystyczne czynele rolmo – na wszystkich tych i innych instrumentach grali, śpiewając, mnisi w głęboko poruszających ceremoniach tańców lamy. W działaniach tych jest jakaś dzika zawziętość, jakby oczyszczenie ego ze złych skłonności wymagało wielkiej energii. Zarazem jest w tym wielkie uniesienie, a także spokój.
Ciało poruszone przez śpiew zaczyna wibrować, ogrzewa się w rozmaitych czakrach i „śpiewa” wewnętrznie. Jakby zapalało się od dźwięku.

© Jonathan Harvey 2006