Około pół godziny drogi na północ od miejscowości Hâsbeyia, położonej w grupie góry Hermon przy granicy Izraela, Libanu i Syrii, znajduje się sadzawka; często pomijane w opisach geograficznych trzecie, najwyżej położone źródło rzeki Jordan.
Pomysł napisania utworu odwołującego się do sfery poniekąd sakralnej przy jednoczesnej redukcji emocjonalnej ekspresji, wyjałowienia i niedookreśloności zrodził się podczas prywatnej rozmowy autora z Markiem Andre, którego młody adept kompozycji spotkał podczas Warszawskiej Jesieni w roku 2012.
Forma – jak zwykle w przypadku Strzelca silnie konstruktywistyczna – składa się z trzech osobno skomponowanych części, które zostały następnie nałożone na siebie w taki sposób, by każda z nich przecinała się w swoim złotym cięciu i symetrycznie odbitym złotym cięciu czasu trwania kolejnej części. Materiał harmoniczny oparty jest na trzech spektrach i kepstrach (odwrócone spektra) tonów bazowych: B (14,565 Hz oraz 29 829 Hz), F (21,825 Hz oraz 22 348 Hz) i C (32,7Hz oraz 33 484 Hz). Pomiędzy częściami w odcinkach łańcuchowo nałożonych przeprowadzone są modulacje spektralne (przejścia przez części wspólne zbiorów składowych dźwięku bazowego nakładanych na siebie segmentów).
Segment środkowy, „właściwy”, to kadencja harmoniczna zbudowana na akordach różnej gęstości (wynikającej z proporcji całości formy), akordach budowanych naprzemiennie z elementów spektrów i odwróconych spektrów harmonicznych tonu F. W celu uzyskania efektu dezorientacji słuchacza poprzez zatarcie i uniejednoznacznienie ciążeń początek szeregu – jeżeli pojawia się jako punkt odniesienia – jest zazwyczaj prezentowany „po przeciwnej stronie”, niż wynikałoby to z logiki akordu (tzn. jako podstawa ciągu subharmonicznych i zwieńczenie harmonicznych). Dzięki połączeniu harmonii mikrointerwałowej, ścisłej strukturalizacji oraz zastosowaniu szerokiego wachlarza rozszerzonych technik wykonawczych utwór staje się lustrzanie przekształcaną, drżącą niczym tafla wody, organicznie geometryczną rzeźbą dźwiękową. Kompozycja ta, napisana na drugim roku studiów Strzelca, stanowi pierwsze studium kompozytora nad systemowym połączeniem zasad organizacji czasowej, harmonicznej i fakturalnej.