ur. w 1973 r. w Monachium, studiował grę na klarnecie w tamtejszej Hochschule für Musik pod kierunkiem Gerda Starkego oraz w nowojorskiej Juilliard School of Music, gdzie jego pedagogiem był Charles Neidich. Już jako jedenastolatek zaczął uczyć się także kompozycji pod okiem Kaya Westermanna, czego konsekwencją były studia kompozytorskie u Wilfrieda Hillera, Hansa Wernera Henzego, Heinera Goebbelsa i Wolfganga Rihma. Jako klarnecistę fascynuje go muzyka kameralna – regularnie występuje z takimi artystami, jak Tabea Zimmermann, Heinz Holliger, András Schiff, Kim Kashkashian i Hélène Grimaud. Osiąga także sukcesy jako solista, a kompozytorzy często dedykują mu swoje utwory (m.in. Wolfgang Rihm Muzyka na klarnet i orkiestrę, Aribert Reimann Cantus, Heinz Holliger Rechant). W 2001 r. Jörg Widmann objął stanowisko profesora klarnetu w Staatliche Hochschule für Musik we Fryburgu Bryzgowijskim, a od 2009 prowadzi tam także klasę kompozycji.
Artysta jest laureatem licznych nagród kompozytorskich, m.in. Belmont Prize for Contemporary Music od Fundacji Forberg-Schneider (1998), Schneider-Schott Music Prize, Paul Hindemith Prize (obie w 2002), Nagrody–Zachęty od Fundacji Muzycznej Ernsta von Siemensa (2003), a także Nagrody im. Arnolda Schönberga (2004). W 2006 r. Widmann uhonorowany został nagrodą SWR Sinfonieorchester Baden-Baden und Freiburg, a także Nagrodą Kompozytorską Claudia Abbado i Akademii Orkiestrowej Filharmoników Berlińskich. W 2009 otrzymał Elise L. Stoeger Prize przyznawaną przez nowojorskie Lincoln Center Chamber Music Society, a w 2013 – m.in. nagrodę stowarzyszenia niemieckich twórców GEMA.
Jörg Widmann jest członkiem berlińskiego Wissenschaftskolleg oraz Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych, hamburskiej Wolnej Akademii Sztuk i Niemieckiej Akademii Sztuk Performatywnych. Był kompozytorem rezydentem Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Cleveland Orchestra, Festiwali w Salzburgu i Lucernie, Filharmonii Kolońskiej i wiedeńskiego Konzerthausu.

Ważniejsze utwory: 180 beats per minute na sekstet smyczkowy (1993), Fantazja na klarnet solo (1993), Fleurs du mal, sonata fortepianowa wg Baudelaire’a (1996–97), I Kwartet smyczkowy (1997), Insel der Sirenen na 19 instrumentów smyczkowych (1997), Sieben Abgesänge auf eine tote Linde do słów Diany Kempff (1997), Fieberphantasie na fortepian, kwartet smyczkowy i klarnet (1999), Ikarische Klage na 10 instrumentów smyczkowych (1999), ...umdüstert... na zespół kameralny (1999–2000), Dunkle Saiten na wiolonczelę, orkiestrę i dwa głosy żeńskie (1999–2000), Etiudy na skrzypce solo (1995/2001/02), Freie Stücke na zespół lub orkiestrę kameralną (2002), ad absurdum, koncert na trąbkę i małą orkiestrę (2002), Das Gesicht im Spiegel, teatr muzyczny do libretta Rolanda Schimmelpfenniga (2002–03/10), II Kwartet smyczkowy „Choralquartett” (2003/06), III Kwartet smyczkowy „Jagdquartett” (2003), Lied na orkiestrę (2003/09), Lichtstudie I–VI na skrzypce, altówkę, akordeon, klarnet, fortepian i orkiestrę (2001–04), Chor na orkiestrę (2004), Oktet na klarnet, róg, fagot, dwoje skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i kontrabas (2004), IV Kwartet smyczkowy (2004–05), Air na róg solo (2005), Messe na wielką orkiestrę (2005), V Kwartet smyczkowy „Versuch über die Fuge” z sopranem (2005), Labyrinth na 48 instrumentów smyczkowych (2005), Armonica na harmonikę szklaną i orkiestrę (2006), Elegie na klarnet i orkiestrę (2006), Kwintet na obój, klarnet, róg, fagot i fortepian (2006), Zweites Labyrinth na grupy orkiestrowe (2006), Eleven Humoresques na fortepian (2007), Koncert skrzypcowy (2007), Antiphon na grupy orkiestrowe (2007–08), 24 Duety na skrzypce i wiolonczelę (2008), Con brio, uwertura koncertowa na orkiestrę (2008), Am Anfang na orkiestrę z recytacją Starego Testamentu (2009), Dubairische Tänze na zespół instrumentalny (2009), Koncert obojowy (2009–10), Teufel Amor, hymn symfoniczny wg Schillera (2009/11), Intermezzi na fortepian (2010), Liebeslied na osiem instrumentów (2010), Babylon, opera w siedmiu obrazach do libretta Petera Sloterdijka (2011–12), Flûte en suite na flet i grupy orkiestrowe (2011), Drittes Labyrinth na sopran i grupy orkiestrowe (2013/14), Skorpion na kontratenor, klarnet, klarnet basowy, wiolonczelę i akordeon do tekstu Petera Sloterdijka (2013).