Odbył studia pianistyczne i kompozytorskie w École Normale de Musique w Paryżu, gdzie w roku 2000 otrzymał dyplom. W 2003 uczestniczył w zajęciach klasy kompozycji w Conservatoire National Supérieur w Paryżu, następnie w IRCAM-ie odbył kurs kompozycji i informatyki muzycznej, który ukończył w roku 2006. Jego nauczycielami byli także Allain Gaussin, Brian Ferneyhough, Fausto Romitelli i Philippe Manoury.
Napisał wiele utworów dla renomowanych zespołów, jak L’Itinéraire, Orchestre National d’Ile de France, kwartet Diotima, Ensemble intercontemporain, Ictus, Cairn, musikFabrik, Ensemble Alternance, Nouvel Ensemble Moderne, Les Percussions de Strasbourg, Orkiestra Radia Bawarskiego w Monachium. Jego utworami dyrygowali m.in. Miquel Bernat, Alain Billard, Daniel Kawka, Jean Deroyer, Pascal Rophé, Guillaume Bourgogne, Peter Rundel, Georges-Élie Octors i Lorraine Vaillancourt. Kompozycje Cendo były wykonywane w Operze w Lille, w programach „Lille – Europejska Stolica Kultury”, na koncertach w Centre Georges Pompidou, festiwalach MITO w Mediolanie, Biennale Musica w Wenecji, koncertach Radia Francuskiego w Montpellier, na Voix Nouvelles w Royaumont, organizowanym przez Radio France festiwalu Présences, festiwalu Musica w Strasburgu, Ars Musica w Brukseli, Why Note w Dijon, a także na festiwalach w Darmstadcie i w Donaueschingen.
W roku 2007 otrzymał przyznawaną przez Fundację Salaberta Prix Espoir w konkursie na najlepszą kompozycję orkiestrową organizowanym przez Orkiestrę Symfoniczną w Montrealu. W roku 2008 wykładał kompozycję w Konserwatorium w Nanterre. W latach 2009–11 był stypendystą Akademii Francuskiej w Villa Médicis w Rzymie. W 2012 został zaproszony jako wykładowca na Letnie Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie oraz na wykłady na Voix Nouvelles w Royaumont. W roku 2009 otrzymał Prix Pierre Cardin Akademii Sztuk Pięknych, a w roku 2011 przyznawaną przez SACEM Prix Hervé Dugardin. Mieszka i pracuje w Berlinie.

Ważniejsze utwory: Scratch data na perkusję i elektronikę (2002), Rage in the heaven city na wielką orkiestrę (2004), Masse-Métal na 25 muzyków (2005), Action painting na 15 muzyków (2005), Décombres na klarnet, kontrabas i elektronikę (2006), Octa 7 na harfę i elektronikę do choreografii O. Grandville (2007), Tract na siedmiu muzyków (2007), Action Directe na klarnet basowy i zespół (2007), Refontes na sześciu perkusistów i elektronikę (2008), Introduction aux ténèbres na bas, kontrabas, zespół i elektronikę (2009), Charge na siedem instrumentów i elektronikę do wideo P. Pacchiniego (2009), Furia na fortepian i wiolonczelę (2010), Faction na fortepian, perkusję i gitarę elektryczną (2011), In Vivo na kwartet smyczkowy (2011), Shadow na sześciu śpiewaków (2011), Rokh na flet, fortepian, skrzypce i wiolonczelę (2013), Registre des lumières na 30 śpiewaków, 16 instrumentów i live electronics (2013).