Warszawska Jesień 2014 - la Fuente, Benjamin de

la Fuente, Benjamin de

ur. 6 października 1969 w Bordeaux. Ukończył Conservatoire National Supérieur w Paryżu, gdzie studiował u Gérarda Griseya (kompozycja) i Alaina Savoureta (improwizacja). Równolegle odbył studia muzykologiczne na Uniwersytecie Paris VIII, które ukończył w roku 1999, publikując pracę Słuchanie dźwięku muzycznego dzisiaj. Wykształcenie zdobywał również w IRCAM-ie (1998), był też kompozytorem rezydentem w Villa Medicis w Rzymie (2001). Od roku 2000 z zespołem SPHOTA, którego był współzałożycielem, realizował wydarzenia muzyczno-teatralne; współpracował również z eksperymentalną grupą pop Caravaggio (2003). Działa jako kompozytor i improwizujący skrzypek. Pisze utwory kameralne oraz na większe zespoły, często z użyciem elektroniki. Tworzy również muzykę dla filmu i dla teatru. Poszukuje nowych sposobów tworzenia muzyki, a także przedstawiania jej na scenie. Inspirują go techniki postspektralne oraz energia popu i jazzu. Jest częstym gościem wielu festiwali, m.in. Musica w Strasburgu, Agora, Résonance, Présences, Manca (Nicea), festiwalu Radia Francuskiego, Octobre en Normandie, son/mu 98, Ina-GRM, Multiphonie, Musique et quotidien sonore (Albi France), IMEB Festival (Bourges), Musiques en scènes (Lyon), Octopus (Centre Pompidou). Otrzymywał zamówienia od francuskiego ministerstwa kultury, Radia France, IRCAM-u, Ina/ GRM, zespołu Les Percussions de Strasbourg, GRAME, Imeb i wielu innych instytucji. Współpracował ze znanymi solistami, takimi jak Garth Knox, Bruno Chevillon, Alexis Descharmes, Tedi Papavrami, Philippe Bianconi, Gérard Caussé, Jean Geoffroy, Vincent David, oraz zespołami ICTUS, Ensemble intercontemporain, Court-circuit, Ars Nova, L’itinéraire, TM+, Les Temps Modernes, l’ensemble Pythagore, Narodową Orkiestrą w Lyonie, Regionalną Orkiestrą w Cannes, Orkiestrą Filharmoniczną Radia France. W roku 2002 otrzymał nagrodę Hervé Dugardin SACEM, w 2005 był stypendystą Instytutu Francuskiego, który w roku 2009 przyznał mu również Nagrodę im. André Capleta, w roku 2010 otrzymał Grand prix du disque Charles Cros za album La Longue Marche (aeon / Outhere Music). Wykładał muzykę elektroakustyczną oraz prowadził kursy improwizacji na wielu uniwersytetach.

Ważniejsze utwory (od 1995): Les Bretteurs na perkusję i taśmę (1995), Tocade na obój, trąbkę, wiolonczelę, perkusję i taśmę (1996), Le vent pleure Marie na 21 muzyków i elektronikę (1996), Redbone na orkiestrę kameralną i elektronikę (1997), Pris de court na sześć instrumentów i elektronikę (1998), laisse filer (tourner, rouler) na kwintet dęty (2000), Cassure d’âme na skrzypce, dwóch perkusistów i elektronikę (2000), Dynamilude na skrzypce, obój, klarnet basowy i chór dziecięcy (2000), Up-and-Under na sześciu perkusistów (2001– 02), Manège na perkusję i sampler (2001), Accord d’Argile I et II na 10 muzyków i taśmę (2000–02), Prima di tutto all interno del legno na altówkę (2001–03), Vicolo del divino amore, muzyka akuzmatyczna (2003), Le vertige du papillon I, muzyka akuzmatyczna (2003), Ronde de Nuit na sześciu muzyków i elektronikę (2004–05), Le vertige du papillon II na klarnet basowy i taśmę (2005), Noir/Ecorce na klarnet basowy, akordeon, kontrabas i MAX/MSP (2005), Play The Game na saksofon, flet, skrzypce, kontrabas, perkusję, klawiaturę elektroniczną i MAX/MSP (2005–06), „...Que Tu Saches...” na wiolonczelę i waltornię (2007), Go Ahead na wiolonczelę (2007), Au seuil de la ligne d’ombre na skrzypce i fortepian (2008), Trafic na dwóch perkusistów i elektronikę (2008), De Très Loin na puzon i puzon basowy (2009), Outside/Virage na skrzypce i elektronikę (2009), RETURN/ à la source na skrzypce, gitarę elektryczną, kontrabas elektryczny, perkusję i elektronikę (2010), ON – OFF na dwa wielkie bębny i asystenta (2010), Bypass na gitarę elektryczną, kontrabas elektryczny i dwie perkusje (2011), Flip na dwie perkusje i syntezator (2011), Bip & Sirène na skrzypce, flet, wiolonczelę, gitarę, kontrabas elektryczny (2011), Touche na flet, wiolonczelę, gitarę, kontrabas, perkusję i sampler (2011), Freewheel na dwa klarnety, dwie perkusje i kontrabas elektryczny (2011), Ouest na skrzypce, saksofon tenorowy, fortepian, perkusję (2011), Piège na perkusję solo (2012), Frôle na dudy solo (2012), A Distance na perkusję, skrzypce i orkiestrę (2012), Castello Di Sabbia na 15 perkusistów (2013), I Kwartet smyczkowy (2013).