Powrót do:   Wykonawcy
EXPERIMENTALSTUDIO des SWR

Experimentalstudio des SWR pełni funkcję pośrednika między ideą kompozycyjną a techniczną realizacją. Co roku przyznaje kilku kompozytorom i muzykom stypendium na realizację ich utworów. Udostępnia im specjalistyczne wyposażenie i pomoc informatyków muzycznych, projektantów, inżynierów i reżyserów dźwięku. Oprócz współpracy z kompozytorami zespół Experimentalstudio des SWR regularnie koncertuje na całym świecie. Po czterdziestu latach aktywności na scenie nowej muzyki zyskał wysoką pozycję w dziedzinie live electronics. Występował regularnie na niemal wszystkich ważniejszych festiwalach (m.in. na Berliner Festwochen, Wiener Festwochen, Salzburger Festspiele, Festival d’Automne w Paryżu, Biennale di Venezia), jak i w wielu dobrze znanych ośrodkach muzycznych (np. w mediolańskiej La Scali, w Carnegie Hall, Théâtre de la Monnaie i Teatro Real Madrid). Twórcy tego formatu, co Pierre Boulez, Karlheinz Stockhausen, Cristóbal Halffter, Vinko Globokar, Emmanuel Nunes i Luigi Nono, stworzyli we fryburskim studiu wiele wybitnych kompozycji. Luigi Nono zrealizował tu wszystkie dzieła późnego okresu. Jego „tragedia dell’ascolto” Prometeo – nazwana kamieniem milowym muzyki dwudziestego wieku – wykonywana była przez Experimentalstudio des SWR i jego ówczesnego dyrektora André Richarda ponad 50 razy. Młodsze pokolenie kompozytorów reprezentowane jest przez takich twórców, jak Mark Andre, Chaya Czernowin, José María Sánchez-Verdú i Johannes Maria Staud. Stworzyli oni tu bardzo udane, wybiegające w przyszłość dzieła. Ze studiem współpracowało wielu wybitnych muzyków, wśród nich Maurizio Pollini, Claudio Abbado, Gidon Kremer, Jörg Widmann, Irvin Arditti i Roberto Fabbriciani. Experimentalstudio des SWR otrzymywało kilkakrotnie międzynarodowe nagrody za realizacje muzyki elektronicznej. Ostatnio otrzymało Nagrodę Roku Niemieckiej Krytyki Muzycznej za płytę z utworami Luigiego Nona. Od października 2006 roku funkcję dyrektora artystycznego Studia – pełnioną wcześniej przez Hansa-Petera Hallera i André Richarda – objął Detlef Heusinger.