Za podstawę i źródło kompozycji As if posłużyła mi wcześniejsza Etiuda perkusyjna II na gitarę solową. Idea As if stanowi rozwinięcie mego przypuszczenia, że nawet najsilniej zoptymalizowany pod względem kompozycji i formy materiał stanowi jedynie ślad pewnej nieosiągalnej syntezy. Dlatego pisząc utwór na zamówienie Klary Tomljanovič, postanowiłem wcielić tę teorię w życie, by sprawdzić, czy w obrębie spójnej całości mojego pierwotnego utworu pozostały jakiekolwiek otwarte ścieżki, pozwalające na kompozycyjną interwencję.
Innymi słowy, przy użyciu specyficznego materiału wykorzystanego w Etiudzie perkusyjnej II chciałem wypróbować możliwość
stworzenia nowej brzmieniowej rzeczywistości lub scenariusza dla użytych wcześniej elementów. W tym celu postanowiliśmy utrzymać główną trajektorię utworu, a w miejscach, gdzie Etiuda wykazywała więcej niż jeden kierunek możliwej kompozycyjnej drogi, otwieraliśmy nowe dźwiękowe ścieżki, implicite zawarte w oryginalnej tkance macierzystej, które dzięki temu stały się widzialne. Zdecydowaliśmy więc, że stworzymy sytuację konfrontacji między gitarą a pozostałymi instrumentami, z której powstałaby quasi-improwizacyjna (choć do pewnego stopnia wcześniej ustalona) reakcja.
Gdy więc muzycy reagują w obrębie własnych głosów na prekomponowany materiał w partii gitary, ich reakcja zostaje z kolei przyswojona przez gitarę, zmieniając to wszystko, co stanowiło „zamkniętą” płaszczyznę dźwiękową i akcentując ponownie stan głębszy – ów wcześniejszy etap, w którym materiał jedynie przedstawiał swój ukryty potencjał do stworzenia możliwych kompozycyjnych struktur.
