ur. 16 stycznia 1943 w Coventry, studiował w Birmingham School of Music i w Royal Academy of Music w Londynie, następnie w Amsterdamie u Tona de Leeuwa i w Bazylei u Klausa Hubera. Za wczesne utwory zdobył nagrody m.in. na konkursach Gaudeamus (1968–70). W roku 1974 wykonanie kilku jego utworów na festiwalu w Royan zwróciło na niego szerszą uwagę i przyniosło mu reputację jednego z najbardziej błyskotliwych i kontrowersyjnych twórców młodej generacji. W tym czasie od krył w sobie również powołanie nauczyciela kompozycji; wykładał m.in. we Freiburger Musikhochschule (1973–86), od 1987 r. mieszkał w Stanach Zjednoczonych i w latach 1987–99 wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego, a ostatnio w Stanford University. W latach 1984–96 był koordynatorem kursów kompozycji na Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie, od 1990 – głównym wykładowcą kursów kompozycji Fundacji Royaumont, uczył też w Królewskim Konserwatorium w Sztokholmie, w California Institute of the Arts, University of Chicago, Harvard University i w wielu innych uczelniach. Jego wykłady i inne teksty oraz wywiady z kompozytorem zostały opublikowane w roku 1995 w Collected Writings (Harwood Academic Press).

Utwory Briana Ferneyhough były wykonywane na koncertach i festiwalach m.in. w Akiyoshidai, Brukseli, Darmstadcie, Donaueschingen, Glasgow, Huddersfield, La Rochelle, Londynie, Mediolanie, Middelburgu, Paryżu, Royan, Salzburgu, Strasburgu, Wenecji, Warszawie, Zurychu oraz na Holland Festival i festiwalach ISCM. Jest członkiem m.in. Akademie der Künste w Berlinie, Bayerische Akademie der Schönen Künste oraz Royal Academy of Music. W roku 2007 otrzymał Ernst von Siemens Musikpreis. Jego dorobek obejmuje wszystkie współczesne gatunki muzyki i wyróżnia się zarówno dzięki rygorystycznej refleksji nad naturą i rozwojem materiału muzycznego, jak i różnorodności wpływów i odniesień: do filozofii, literatury, malarstwa, science fiction, alchemii, mistycyzmu...

Ważniejsze utwory (od 1985): Études transcendentales, Intermedio II na sopran i cztery instrumenty (1985), Carceri d’Invenzione IIa na flet i orkiestrę kameralną (1985), Mnemosyne na flet basowy i taśmę (1986), Intermedio alla ciaccona na skrzypce (1986), Carceri d’Invenzione III na zespół dęty i perkusję (1986), III Kwartet smyczkowy (1987), La Chute d’Icare na klarnet i zespół (1987), Trittico per G.S. na kontrabas (1988), Kurze Schatten II na gitarę (1989), IV Kwartet smyczkowy z sopranem (1990), Bone Alphabet na perkusję solo (1991), On Stellar Magnitudes na mezzosopran i pięć instrumentów (1994), Trio smyczkowe (1995), Terrain na skrzypce i zespół (1996), Incipits na altówkę i zespół (1996), Flurries na zespół (1997), Allgebrah na obój i zespół smyczkowy (1997), Maisons Noires na zespół (1998), Kranichtänze II na fortepian (1998), Unsichtbare Farben na skrzypce (1999), Opus Contra Naturam na fortepian (2000), The Doctrine of Similarity na chór i zespół (1999–2000), In nomine à 3 (2001), Two Marian Motets na chór (1966–2002), No Time (At All) na dwie gitary (2004), Shadowtime, opera (2004), O Lux na zespół (2005), Dum Transisset I–IV na kwartet smyczkowy (2006), V Kwartet smyczkowy (2006), Plötzlichkeit na głosy i orkiestrę (2006), Chronos Aion na zespół kameralny (2008), Exordium na kwartet smyczkowy (2008), Renvoi / Shards na gitarę i wibrafon (2010), Sisyphus Redux na flet altowy (2010), VI Kwartet smyczkowy (2010), Liber Scintillarum na zespół (2012), Finis Terrae na sześć głosów i instrumenty (2012).