ur. w 1976 w Altdorfie w szwajcarskim kantonie Uri. Po uzyskaniu licencjatu rozpoczął studia magisterskie w dziedzinie muzykologii i germanistyki na Uniwersytecie w Bazylei. Po ich ukończeniu kontynuował naukę kompozycji pod kierunkiem Rolanda Mosera i Detleva Müller-Siemensa w Akademii Muzycznej w Bazylei.
Już w czasie studiów podjął działalność pedagogiczną w Wyższej Szkole Muzycznej w Lucernie, gdzie od 2001 wykładał teorię muzyki i kompozycję. W 2004 został także kierownikiem Wydziału Muzyki Współczesnej i wprowadził do programu przedmiot „wykonawstwo sztuki współczesnej" (z udziałem Akademii Festiwalu w Lucernie i Pierre'a Bouleza). W tych ramach współpracował z Sofią Gubajduliną, Peterem Eötvösem, George'em Benjaminem i Georgem Friedrichem Haasem. W 2011 r. został wykładowcą kompozycji i teorii muzyki oraz członkiem Instytutu Badań Muzycznych w Wyższej Szkole Muzycznej w Bazylei.
W 2001 Michel Roth został uhonorowany tytułem Kompozytora Tygodnia w ramach Miesiąca Muzyki w Bazylei, gdzie odbyło się prawykonanie jego koncertu fortepianowego Schöllenen; otrzymał kilka zamówień od szwajcarskiej fundacji kultury Pro Helvetia oraz Związku Muzyków Szwajcarskich. Współpracował z wieloma znakomitymi wykonawcami i zespołami: Orkiestrą Radia Bawarskiego (pod dyr. Martyna Brabbinsa), Orkiestrą Kameralną w Lozannie, Orkiestrą Sabaudzką, Musikkollegium Winterthur, Mondrian Ensemble i Ensemble Phoenix z Bazylei, berlińskim Ensemble Mosaik, Ensemble Ascolta ze Stuttgartu oraz wiedeńskim Klangforum. Gościł także na wielu festiwalach na całym świecie (Lucerna, Kolonia, Witten, Warszawska Jesień, Berlin, Monachium, Graz, Londyn, Cork, Madryt, Bukareszt, Montreal, São Paulo, Pekin). Jest laureatem nagrody BMW Composition Prize w Monachium, Fundacji Art Mentor i in. W 2012 r. w ramach festiwalu w Lucernie oraz w teatrze w Bazylei wystawiono po raz pierwszy jego operę kameralną Im Bau (pod dyr. Georges'a Delnona). Jego najnowsze kompozycje zostały wydane przez monachijską oficynę Ricordi.
Oprócz działalności edukacyjnej Michel Roth prowadzi również badania i publikuje prace poświęcone zagadnieniom teorii muzyki (m.in. jako muzyczny kurator interdyscyplinarnych wystaw „Harmonie und Dissonanz" (2006) oraz „Linea" (2011) we współpracy z Kunsthaus Zug).
Ważniejsze utwory: Schöllenen na duży zespół instrumentalny (2001), verinnerung na trio fortepianowe (2001), erschöpfung na trio smyczkowe (2003), Quellmund na obój i trio smyczkowe (2004), Mr. Wint and Mr. Kidd na flet, fortepian i perkusję (2005), Die auf dich zurückgreifende Zeit na sześć głosów i zespół (2006), Töne oder Tiere na róg naturalny (2006), Trois Têtes de Giacometti na perkusję (2007), molasse vivante na zespół instrumentalny (2007), Der Spaziergang na dwa barytony i orkiestrę (2007), PESSOA na dziewięć głosów i osiem instrumentów (2008), Räuber-Fragmente na recytatora, improwizatora i trzy instrumenty (2010), Im Bau, opera kameralna na głos żeński, zespół instrumentalny i elektronikę (2011), rebotco na orkiestrę (2012), MOI na duży zespół (2013).
