Zagorinskaya Natalia
znana jest jako znakomita wykonawczyni muzyki dwudziestego wieku. Urodziła się w Moskwie. W wieku 7 lat rozpoczęła naukę gry na fortepianie w Szkole Głównej Muzyki przy Konserwatorium w Moskwie. Po ukończeniu Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie (pod kierunkiem Wiery Kudriawcewej) dołączyła do zespołu Opery Helikon i została jego primadonną. Bierze udział w większości wystawianych na tej scenie produkcji. Z zespołem Opery Helikon odwiedziła Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię, Niemcy, Szwajcarię, Danię, Francję, Hiszpanię oraz Liban (Al Bustan Festival). W 2004 r. Zagorinskaya wzięła udział w transmitowanym na żywo wykonaniu XIV Symfonii Szostakowicza z Saarbrücken Deutsche Radio Philharmonie oraz ponownie w 2005 r. w Victoria Hall w Genewie. W 2006 i 2010 r. wykonała Symfonię liryczną (7 pieśni do słów Rabindranatha Tagore) Alexandra von Zemlinsky’ego w Muziekgebouw w Amsterdamie. W 2008 r. w Konserwatorium Królewskim w Hadze zaśpiewała pod dyr. Reinberta de Leeuwa pieśni Vom ewigen Leben Franza Schrekera, a na festiwalu w Aldeburgh zaprezentowała cykl Posłanija pokojnoj R. W. Trusowoj Kurtága. Dzieła kompozytora węgierskiego zajmują szczególne miejsce w jej dorobku estradowym. Zarówno Posłanija pokojnoj R. W. Trusowoj, jak też Pieśni do słów A. Achmatowej op. 41 – których była pierwszą wykonawczynią (Carnegie Hall, 2009) – oraz 4 Kaprysy były przez nią prezentowane w wielu krajach, w najsłynniejszych ośrodkach muzycznych i z wieloma renomowanymi zespołami, jak Contrechamp, Ensamble intercontemporain, Nouvel Ensemble Moderne, Schönberg Ensemble, a także orkiestrami: BBC Scottish Symphony Orchestra i Düsseldorfer Symphoniker, Saarbrücken Deutsche Radio Philharmonie oraz lizbońską Orquestra Gulbenkian. W 2011 r. Zagorinskaya wzięła udział w jubileuszowym koncercie z okazji 85. rocznicy urodzin G. Kurtága w Budapeszcie, wykonując partie solowe w jego Omaggio a Luigi Nono do słów A. Achmatowej op. 16 i Posłanija pokojnoj R. W. Trusowoj. Ma w repertuarze także klasykę współczesności, w tym Prokofiewa (Miłość do trzech pomarańczy), Strawińskiego (Wesele), Poulenca (Dialogi karmelitanek, partia Blanche), Berga (suita z Lulu), Janáčka (parta Emilii Marty w Sprawie Makropulosa: rosyjska premiera), Elliotta Cartera (A Mirror on Which to Dwell), wykonywała Les Pleurs i inne cykle Edisona Denisowa, Terzinę Castiglioniego, Tre Poemi i Commiato Luigiego Dallapiccoli, Chant après chant Jeana Barraqué, Improvisation sur Mallarmé I/II Pierre’a Bouleza, Intolleranza Suitei Sul Ponte di Hiroshima Luigiego Nona.
Wśród jej ról operowych w ostatnich latach znalazły się takie kreacje, jak partia tytułowa w Rusałce Dworzaka, Fata Morgana w Miłości do trzech pomarańczy Prokofiewa, Stephana w Siberii Giordano; śpiewaczka wzięła też udział w rosyjskiej premierzeRasputina Jaya Reise’a na scenie Opery Helikon.
Natalia Zagorinskaya występowała w wielu salach koncertowych, począwszy od Radia Los Angeles oraz Radio France, przez Victoria Hall w Genewie, a na Muziekgebouw w Amsterdamie skończywszy; brała udział w festiwalach w Edynburgu, Helsinkach (Christmas Festival); regularnie uczestniczy w Festivalu La Bâtie w Genewie.
