S.O.G. (Jamilia Jazylbekova)
Interesuje mnie przede wszystkim proces powstawania dźwięku, szczególnie w śpiewie. Dzięki możliwościom live electronics zjawiska towarzyszące formowaniu się dźwięku – jego rozpadanie się na szmery, artykułowanie samogłosek i spółgłosek, fizyczny wysiłek wykonawców towarzyszący muzykowaniu, również intymność ich oddechów – obserwowane są jak przez lupę, elektroakustycznie wzmocnione, uprzestrzennione i poddane wielorakim zmianom barwowo-brzmieniowym. Takie szumowe interwencje rozdzielają ciągłą linię głosu, która jednak jako podstawowa warstwa całego utworu pozostaje nadal czytelna. Nie chodzi tu zatem o ruchy dźwięku w przestrzeni, lecz przede wszystkim o konstrukcję abstrakcyjnych muzycznych przestrzeni z wielowarstwowych nałożeń o zróżnicowanym stopniu bliskości i oddalenia. Muzyczna przestrzeń powstaje zatem ze współdziałania subprzestrzeni i poziomów różniących się pod względem tempa, rytmu, barwy dźwięku, złożoności form intonacji, które trwają jednocześnie we własnych wibracjach i przyjmują różne formy w czasie. W ten sposób dźwiękowa przestrzeń traci statyczność i niejako się rozpływa. W utworze tym analogicznie do zabiegów przestrzennych chodzi o przełamanie linearnej czasowości na rzecz kontrapunktycznego kształtowania czasu.
Jamilia Jazylbekova
