Harvey Jonathan
ur. w 1939 w Warwickshire w Wielkiej Brytanii, był chórzystą w St Michael’s College w Tenbury, później studiował muzykę w St John’s College w Cambridge. Uzyskał stopnie doktorskie na uniwersytetach w Glasgow i Cambridge, za radą Benjamina Brittena studiował również prywatnie u Erwina Steina i Hansa Kellera. W latach 1969–70 przebywał na stypendium w Princeton. Na początku lat osiemdziesiątych na zaproszenie Pierre’a Bouleza rozpoczął współpracę z paryskim IRCAM, co zaowocowało szeregiem zrealizowanych tam utworów. Opera religijna Harveya Passion and Resurrection (1981) była tematem filmu telewizyjnego zrealizowanego przez BBC. Operę Inquest of Love, zamówioną przez Angielską Operę Narodową (ENO) i wykonaną w 1993, rok później wystawiono w brukselskim Théâtre de la Monnaie. Premiera jego trzeciej opery, Wagner Dream, zamówionej przez Nederlandse Oper i zrealizowanej w IRCAM, odbyła się z wielkim sukcesem w 2007 roku. W latach 2005–08 Harvey pełnił funkcję kompozytora-rezydenta Szkockiej Orkiestry Symfonicznej BBC, a efektem tej współpracy są trzy utwory: Body Mandala, …towards a pure land oraz Speakings. Dwa pierwsze ukazały się na nagrodzonej Grammophone Award płycie kompaktowej opublikowanej przez wydawnictwo NMC, trzeci zarejestrowany został przez wytwórnię Aeon.
W latach 1977–93 Harvey wykładał na Sussex University, a w latach 1995–2000 w Stanford University w Stanach Zjednoczonych. Nosi tytuł Honorary Fellow St John’s College w Cambridge, w roku 2009 pełnił też funkcję Fellow w Institute of Advanced Study w Berlinie. Otrzymał tytuł doktora honoris causa uniwersytetów w Southampton, Sussex, Bristolu, Birmingham i Huddersfield, jest członkiem Academia Europaea, a w 1993 otrzymał prestiżową Britten Award. W 2007 roku został uhonorowany Giga-Hertz Prize za całokształt dokonań w zakresie muzyki elektronicznej.
Kompozytor otrzymuje zamówienia z wielu międzynarodowych instytucji, a jego muzyka jest regularnie wykonywana na festiwalach muzyki współczesnej. Mają ją w repertuarze tak znane zespoły, jak Ensemble Modern, Ensemble intercontemporain, Asko | Schönberg, Nieuw Ensemble i Ictus Ensemble. Około stu nagrań z jego muzyką jest dostępnych na CD. Rok 2009 obfitował w koncerty monograficzne, nowe wydawnictwa płytowe i inne wydarzenia jubileuszowe z okazji siedemdziesiątych urodzin kompozytora. Został on też wówczas uhonorowany szeregiem nagród, m.in. prestiżową Prince Pierre de Monaco Prize za Speakings oraz – jako pierwszy kompozytor brytyjski – Charles Cros Prix du Président de la République za całokształt twórczości.
W 1999 Harvey opublikował dwie książki: o inspiracji w muzyce i o duchowości. W tym samym roku wydawnictwo Faber & Faber wydało studium na temat jego muzyki pióra Arnolda Whittalla, opublikowane także w języku francuskim przez IRCAM. Obszerna praca Johna Palmera Jonathan Harvey’s Bhakti wyszła nakładem Edwin Mellen Press, a w roku 2009 wydawnictwo Ashgate wydało książkę Michaela Downesa, szczegółowo omawiającą dwa utwory Harveya – Songs Offerings oraz White as a Jasmine.
W październiku 2011 roku w Berlinie odbyło się prawykonanie najnowszego monumentalnego dzieła Jonathana Harveya –Weltethos na orkiestrę, chór i chóry dziecięce, napisanego dla Filharmoników Berlińskich do tekstu szwajcarskiego etyka Hansa Kuenga. Ten sam utwór w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Miasta Birmingham otworzył w czerwcu 2012 roku festiwal Cultural Olympiad, towarzyszący igrzyskom olimpijskim w Londynie.
W a ż n i e j s z e u t w o r y (od 1995): Soleil Noir/ Chitra na zespół kameralny i elektro nikę (1994–95), Fanfare for Utopia na orkiestrę kameralną (1995), Hidden Voice 1 na zespół kameralny (1995), Koncert na perkusję i orkiestrę (1997), Little Concerto for Strings(1961/1997), Haiku na fortepian solo (1997), Wheel of Emptinessna zespół kameralny (1997),Tranquil Abidingna orkiestrę kameralną (1998), Calling Across Time na orkiestrę kameralną (1998), Death of Light, Light of Deathna zespół kameralny (1998), Hidden Voice 2 na zespół kameralny i CD (1999), White as Jasmine na sopran i wielką orkiestrę (1999), Mythic Figures na taśmę (2001), Bird Concerto with Pianosong na fortepian, orkiestrę kameralną i live electronics (2001), Songs of Li Po (do angielskiego przekładu Davida Hintona) na mezzosopran, smyczki, dwie perkusje i klawesyn (2002), Moving Treesna zespół kameralny (2002), Jubilus na altówkę i zespół (2003), Chuna sopran, klarnet i wiolonczelę (2002), Buddhist Song No. 1 na mezzosopran i fortepian (2003), Buddhist Song No. 2 „With excellent raiments” na mezzosopran (lub sopran) i fortepian (2004), Run Before Lightning na flet i fortepian (2004), Trio klarnetowe(2004), Climbing Frame, utwór improwizowany na 12–15 instrumentów (2004), kwartety smyczkowe (I, 1977; II, 1988; III, 1995, IV, z live electronics, 2003), Trio smyczkowe (2004), Two Interludes for an Opera na zespół kameralny z live electronics (2004), ...towards a pure landna wielką orkiestrę (2005), At a Cloud Gatheringna perkusję i elektronikę (2005), Other Presences na trąbkę i elektronikę (2006), Wagner Dream, opera w 9 scenach na solistów, aktorów, chór i zespół 22 wykonawców z elektroniką (2006, libretto: Jean Claude-Carrière), Body Mandala na orkiestrę (2006),Sprechgesang na obój/rożek angielski i zespół kameralny (2007), Speakings na orkiestrę i elektronikę (2007–08), Oktet wiolonczelowy(2008), Ah! Sun-flower na sopran i fortepian (2008), Es Blühn Drei Rosen na cztery głosy męskie (2009), Sringara Chaconne na zespół kameralny (2009), Vajra na zespół kameralny (2009), 80 Breaths for Tokyo na orkiestrę (2010), Little Duona skrzypce i wiolonczelę (2010), The Annunciation na chór mieszany i organy (2011), Welt ethos na narratora, duży chór, chór dziecięcy i wielką orkiestrę (2011), Cirrus Light na klarnet solo (2012).
© Faber Music Ltd. 2012
