ur. w 1956, studia w zakresie kompozycji ukończyła w Norweskiej Państwowej Akademii Muzycznej (1997), w latach 1986–89 studiowała teorię muzyki na Uniwersytecie w Oslo. O swojej muzyce mówi: „Chcę stworzyć przestrzeń dźwiękową, która domaga się intymnego i świadomego słuchania. Muzyka ma szczególną właściwość odkrywania trwającej chwili. Zainspirowało mnie to do stworzenia niskobrzmiących utworów, których powtarzającym się tematem jest bliskość źródła dźwięku, a forma muzyczna jest rezultatem mojej kontemplacji wnętrza tkanki dźwiękowej”. Ostatnio Berstad współpracowała z artystami tworzącymi w szkle, komponując utwór na instrumenty szklane zestawione z orkiestrą kameralną i sopranem. Nowe instrumenty szklane powstały dla potrzeb jej utworów podejmujących kwestię kruchości muzyki i życia. Jesienią 2014 zespół Klangforum Wien wykonał po raz pierwszy utwór Cardinem, zamówiony jako część projektu „Giacinto Scelsi Revisited”. W roku 2012 jej Requiem – underveis (in transit) wykonano na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kościelnej w Oslo; szklane instrumenty pełnią w tej kompozycji szczególnie ważną funkcję. Muzyka Berstad była wykonywana na takich koncertach i festiwalach, jak Światowe Dni Muzyki ISCM w Seulu, Focus! Festival w Nowym Jorku, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Elektroakustycznej w Bourges, Nordic Music Days, Ultima Festival Oslo, Music Factory Bergen, m.in. przez Orkiestrę Filharmonii w Oslo, Orkiestrę Symfoniczną w Stavanger, Ensemble Cikada, Oslo Sinfonietta, The Norwegian Soloists Choir, Arditti String Quartett i Klangforum Wien. Berstad otrzymała Nagrodę Edvarda za Emutatio (2001) i Recludo (2005), Nagrodę im. Nordheima (Kompozytor Roku 2008); nagranie kompozycji Respiro zostało nominowane do Norweskiej Nagrody Grammy (2005).

Ważniejsze utwory: Origo na kontrabas solo i kwartet smyczkowy (1991), Gjenklang na chór dziewczęcy, głos, sześć głosów męskich, klarnet, waltornię i trąbkę (1991), Verto na głos, perkusję, wiolonczelę i taśmę (1992), Hvordan kamelen fikk sin pukkel na narratora, instrumenty i taśmę (1992), Hvordan hvalen fikk sin trange hals na narratora, instrumenty i taśmę (1993), Liljing na zespół (1993), Mellom før og etter na zespół (1993), Respiro na klarnet i taśmę (1994), Krets na orkiestrę (1996), Toreuma na kwartet smyczkowy (1997), Zeugma na zespół (1997), Fragmenta Metamorphoseon na głos, fortepian, perkusję i taśmę (1998), Anstrøk na skrzypce i wiolonczelę (2000), Emutatio na głos, chór i orkiestrę (1999–2000), Quaero – tilblivelse na orkiestrę (2000), Cresco na orkiestrę smyczkową (2001), Recludo – a concert drama na klarnet solo, wiolonczelę solo i orkiestrę kameralną (2003–04), etiam nunc na sześć głosów (2006), Respicio na marimbę/wibrafon i elektronikę (2007), In Vitro (modus 2) na kryształy i elektronikę (2007), In Vitro (modus 3) na instrumenty szklane i elektronikę (2008), Vevtråd na głos, klarnet i elektronikę (2010), tēla na gitarę solo, kwartet smyczkowy i elektronikę (2011), Requiem – underveis na cztery głosy, chór, perkusję, dwie altówki, dwie wiolonczele, kontrabas i elektronikę (2012), go wo taite na głos i indyjską fisharmonię (2013), Cardinem na duży zespół (2014).