...towards a pure land - Jonathan Harvey

Mały zespół smyczkowy, schowany na scenie, rozpoczyna to dzieło i przez większość jego przebiegu spokojnie pozostaje za dźwiękiem. Zwany jest Zespołem Wiecznego Brzmienia. Główny korpus orkiestry prezentuje różne idee aż do punktu środkowego, po czym stopniowo powraca do pierwszej idei, tworząc łuk – choć z przetworzeniami. Sam środek utworu nie jest trwały – to raczej pustka, pusta obecność. Zawiera on dźwięki, lecz o nieokreślonych wysokościach. W odcinkach okalających tempa są często płynne, idee – ulotne; rzeczy pojawiają się, potem urywają w nieprzerwanym ruchu. Uchwycić je i unieruchomić byłoby zafałszowaniem, zniekształceniem ich. „Czysta kraina” z tytułu dzieła to stan umysłu poza cierpieniem, gdzie niczego się nie chwyta. W literaturze buddyjskiej określana jest jako krajobraz – model świata, do którego możemy aspirować. 

Żyjący w nim nie starzeją się, nie chorują ani w inny sposób nie cierpią. Nie ma ubóstwa ani walki, nie ma zagrożenia od ognia, wody, wiatru czy ziemi. Przyroda jest całkowicie czysta i bardzo piękna, z górami, jeziorami, drzewami i pięknymi ptakami, odsłaniającymi znaczenie Dharmy. Są również ogrody wypełnione niebiańskimi kwiatami, basenami do kąpieli i olśniewającymi klejnotami, które pokrywają ziemię i czynią ją absolutnie czystą i gładką – „dotykanie jej daje rozkosz”. 

Dzieło jest pierwszym owocem mojej współpracy z BBC Scottish Symphony Orchestra i jej głównym dyrygentem – Ilanem Volkovem. To pierwsze z trzech zamówień tej orkiestry i jej też jest zadedykowane, z wdzięcznością. 

Jonathan Harvey