Neuwirth, Olga

ur. w 1968 w Grazu, kompozycji uczyła się w Konserwatorium Muzycznym w San Francisco (klasa kompozycji i teorii Elinora Armera, 1985–86), w wiedeńskiej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst (klasa kompozycji Ericha Urbannera oraz Instytut Elektroakustyczny, 1987–93), wreszcie w paryskim IRCAM-ie u Tristana Muraila. Silny wpływ wywarły na nią także prywatne spotkania z Adrianą Hölszky oraz Luigim Nono. Podczas pobytu w San Francisco studiowała także malarstwo oraz film w tamtejszym Art College. Błyskotliwa międzynarodowa kariera Olgi Neuwirth rozpoczęła się w 1998 roku na Salzburger Festspiele, gdzie w ramach cyklu „Next Generation” odbyły się dwa koncerty monograficzne poświęcone jej muzyce. W kolejnym roku otrzymała niemal równocześnie trzy prestiżowe wyróżnienia: Nagrodę Fundacji Ernsta von Siemensa dla obiecujących twórców, Nagrodę im. Hindemitha Festiwali Muzycznych w Szlezwiku-Holsztynie i Nagrodę im. Ernsta Křeneka za dramat muzyczny Bählamms Fest wystawiony w ramach Wiener Festwochen. W latach 2000–01 była kompozytorką rezydentką przy Królewskiej Flamandzkiej Orkiestrze Filharmonicznej (Belgia), a rok później, wraz z Pierre’em Boulezem, pełniła tę samą funkcję w ramach Luzerner Festwochen. Od roku 2006 jest członkiem Akademie der Künste w Berlinie.

Olga Neuwirth często współpracuje z najwybitniejszą przedstawicielką współczesnej prozy austriackiej, Elfriede Jelinek. Nagrania jej muzyki ukazały się na płytach wytwórni Kairos i col legno. Kompozytorka mieszka i tworzy w Wiedniu.

Wybrane utwory (od 1995): Akroate Hadal na kwartet smyczkowy (1995), risonanze na violę d’amore (1995/96), Pallas/Construction na trzech perkusistów i live electronics (1996), Elfi und Andi do tekstu Elfriede Jelinek na recytatora, czterech solistów i taśmę (1997), Nova Mob do tekstu Williama S. Burroughsa na sześć głosów żeńskich i sześć magnetofonów kasetowych (1997), Ondate na kwartet saksofonowy (1997), Ondate II na dwa klarnety basowe (1998), Bählamms Fest, teatr muzyczny w 13 obrazach wg sztuki Leonory Carrington (1996/99), ...morphologische Fragmente... wg Wolfganga von Goethego na sopran, klarnet, skrzypce, wiolonczelę, fortepian i perkusję (1999), Incidendo/Fluido na fortepian (2000), ana ptysix na orkiestrę (2000), Der Tod und das Mädchen II, muzyka baletowa na taśmę do tekstu Elfriede Jelinek (2000), The Long Rain na czworo solistów, cztery zespoły kameralne i live electronics, utwór prezentowany wraz z projekcją filmu Michaela Kreihsla pod tym samym tytułem (2000), Construction in space na czterech solistów, cztery zespoły kameralne i live electronics (2000), ecstaloop na sopran, recytatora, sampler i zespół kameralny (2001), locus...doublure...solus na fortepian i orkiestrę (2001), Lost Highway (Zagubiona autostrada), opera do libretta Elfriede Jelinek i kompozytorki na podstawie scenariusza Davida Lyncha i Barry’ego Gifforda (2002–03, rew. 2006), ...ce qui arrive... na dwa zespoły kameralne, sample i live electronics do tekstów Paula Austera (2003–04), Zefiro aleggia...nell’infinito... na fagot i orkiestrę (2004), Tintarella di luna, pieśni na baryton i fortepian do tekstów Michelangela Buonarottiego, Giacoma Leopardiego oraz Safony (2005), spazio elastico na zespół instrumentalny (2005), ...miramondo multiplo... na trąbkę i orkiestrę (2006), Diagonal Symphony, muzyka do filmu Vikkinga Eggelinga na zespół i CD (2007), horizontal/vertikal na trąbkę, puzon, gitarę elektryczną, fortepian, dwie wiolonczele i perkusję (2007), Kloing! na pianistę, fortepian CEUS wspomagany komputerowo i wideo (2007), ...ich möchte den Himmel mit Händen fassen..., słuchowisko (2007), Lost Highway Suite dla sześciu solistów z live electronics i zespołem (2008), un posto nell’acqua na zespół (2009), III Kwartet smyczkowy „in the realms of the unreal” (2009), Addio... sognando na trąbkę solo i czterokanałową projekcję dźwięku (2009), Remnants of songs...An Amphigory na altówkę i orkiestrę (2009), L’Eve future remémorée, słuchowisko (2009), American Lulu, reinterpretacja opery Albana Berga (2006–11), The Outcast – Homage to Herman Melville, instalacja muzyczna – teatr muzyczny (2009–11), Kloing! and a songplay in 9 fits – Hommage à Klaus Nomi, teatr muzyczny (2011), Ishmaela’s White World na sopran i zespół (2012), Masaot/Clocks Without Hands na orkiestrę (2013), Weariness heals wounds I na altówkę (2014), Maudite soit la guerre, muzyka do filmu (2014), Eleanor dla śpiewaczki bluesowej i na zestaw perkusyjny, zespół i sample (2014–15), delle meraviglie na sześć zespołów rozmieszczonych przestrzennie, sample i live electronics (2015), Trurliade-Zone Zero, koncert na perkusję i orkiestrę (2015–16), Trurl-Tichy-Tinkle na fortepian (2016).