Wielecki, Tadeusz (przewodniczący)
kompozytor i kontrabasista, ur. 5 lipca 1954 w Warszawie. Studiował kompozycję u Włodzimierza Kotońskiego oraz grę na kontrabasie u Alfreda Wieczorka i Andrzeja Mysińskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie. W 1986 otrzymał stypendium Witolda Lutosławskiego. W latach 1986–87 kontynuował studia kompozytorskie u Isanga Yuna w Berlinie Zachodnim i Klausa Hubera we Fryburgu Bryzgowijskim. Jako kontrabasista koncertował w wielu krajach Europy, a także w Azji i Stanach Zjednoczonych, prezentując współczesny repertuar solowy. Uprawia również muzykę improwizowaną, grając z zespołami Kawalerów Błotnych i Laterną. W 1999 jego Koncert à rebours na skrzypce i orkiestrę (1998) otrzymał rekomendację Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu. Zajmuje się także propagowaniem muzyki współczesnej i edukacją artystyczną. W Polskim Radiu prowadził cykle autorskich audycji dla dzieci i młodzieży poświęcone nowej muzyce: „Przeboje muzyki współczesnej”, „Coś z niczego” i „Dźwiękowdzięki”. Współpracował też z poznańskim Ośrod kiem Sztuki dla Dziecka oraz z Centrum Kultury „Okopowa”.
W 1992 przewodniczył Komitetowi Artystycznemu Światowych Dni Muzyki MTMW w Warszawie. W 2004 został zaproszony jako wykładowca na Międzynarodowe Kursy Wakacyjne Nowej Muzyki w Darmstadcie. Komponował na zamówienia tych kursów, a także takich instytucji, festiwali i zespołów, jak Warszawska Jesień, Polskie Radio, Filharmonia Poznańska, de ereprijs, Klangspuren w Schwaz, Klangforum Wien, Hiroshima Symphony Association i in. W kwietniu 2012 w sali Auditorio Nacional w Madrycie odbyło się prawykonanie nowego utworu Tadeusza Wieleckiego Przędzie się nić… IV na kontrabas i zespół z udziałem kompozytora jako solisty. Zespołem Plural dyrygował Zsolt Nagy. Tadeusz Wielecki od 1999 pełni funkcję dyrektora Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.
Ważniejsze utwory (od 1995): Id na orkiestrę (1995–96), Studium gestu I na klarnet, fortepian i wiolonczelę (1995), Studium gestu IIna fortepian (1997), Koncert à rebours na skrzypce i orkiestrę (1998), Thésis na flet solo (2000), Studium gestu III na klarnet, puzon, fortepian, wiolonczelę i kontrabas (2000), Credo, quia absurdumna taśmę i tancerkę (2001), Czas kamieni na zespół kameralny i kontrabas amplifikowany (2002), Taflena orkiestrę (2002), Kwartet smyczkowy (2004), Szmer półtonów na kontrabas i zespół kameralny (2004), Ławice na orkiestrę symfoniczną (2005), Rycerze Okrągłego Stołu, opera dokumentalna (2006; nowa wersja pt. Opera dokumentalna o Okrągłym Stole – 2009), Konieczność i przypadek na kwartet smyczkowy i media elektroniczne (2006), Dolina Suchej Wody na orkiestrę kameralną (2007), Drżenie strun na klawesyn (2008), Koncert fortepianowy (2008–09), Na początku było… na slamera, sampler i zespół kameralny (2009), Ćwierćtony i półcienie na kontrabas, dwie perkusje i trąbkę ad libitum (2009), Koła zębate, sprężynki i tryby na skrzypce i gitarę (2010), Przędzie się nić… IV na kontrabas i zespół kameralny (2012), Model subiektywny. Forma dramatyzowana na altówkę, tubę, taśmę i nieformalną grupę wykonawców (2012), Punkty słyszenia na zespół kameralny (2012).
W 1992 przewodniczył Komitetowi Artystycznemu Światowych Dni Muzyki MTMW w Warszawie. W 2004 został zaproszony jako wykładowca na Międzynarodowe Kursy Wakacyjne Nowej Muzyki w Darmstadcie. Komponował na zamówienia tych kursów, a także takich instytucji, festiwali i zespołów, jak Warszawska Jesień, Polskie Radio, Filharmonia Poznańska, de ereprijs, Klangspuren w Schwaz, Klangforum Wien, Hiroshima Symphony Association i in. W kwietniu 2012 w sali Auditorio Nacional w Madrycie odbyło się prawykonanie nowego utworu Tadeusza Wieleckiego Przędzie się nić… IV na kontrabas i zespół z udziałem kompozytora jako solisty. Zespołem Plural dyrygował Zsolt Nagy. Tadeusz Wielecki od 1999 pełni funkcję dyrektora Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.
Ważniejsze utwory (od 1995): Id na orkiestrę (1995–96), Studium gestu I na klarnet, fortepian i wiolonczelę (1995), Studium gestu IIna fortepian (1997), Koncert à rebours na skrzypce i orkiestrę (1998), Thésis na flet solo (2000), Studium gestu III na klarnet, puzon, fortepian, wiolonczelę i kontrabas (2000), Credo, quia absurdumna taśmę i tancerkę (2001), Czas kamieni na zespół kameralny i kontrabas amplifikowany (2002), Taflena orkiestrę (2002), Kwartet smyczkowy (2004), Szmer półtonów na kontrabas i zespół kameralny (2004), Ławice na orkiestrę symfoniczną (2005), Rycerze Okrągłego Stołu, opera dokumentalna (2006; nowa wersja pt. Opera dokumentalna o Okrągłym Stole – 2009), Konieczność i przypadek na kwartet smyczkowy i media elektroniczne (2006), Dolina Suchej Wody na orkiestrę kameralną (2007), Drżenie strun na klawesyn (2008), Koncert fortepianowy (2008–09), Na początku było… na slamera, sampler i zespół kameralny (2009), Ćwierćtony i półcienie na kontrabas, dwie perkusje i trąbkę ad libitum (2009), Koła zębate, sprężynki i tryby na skrzypce i gitarę (2010), Przędzie się nić… IV na kontrabas i zespół kameralny (2012), Model subiektywny. Forma dramatyzowana na altówkę, tubę, taśmę i nieformalną grupę wykonawców (2012), Punkty słyszenia na zespół kameralny (2012).