jest w zamyśle utworem wokalnym, napisanym na dwa odpowiadające sobie chóry. Ale komputerowa realizacja, z jaką mamy tu do czynienia, pozwoliła na wyjście poza tę pierwotną koncepcję, dając w wyniku utwór, którego sam nie potrafię właściwie zakwalifikować. Wszystkie bowiem dźwięki są tu syntetyczne. Uzyskane zostały za pomocą programu CHANT na komputerze VAX w studiu EMS w Sztokholmie. W istocie tylko pierwsze dwie minuty zostały zrealizowane w Sztokholmie. Stanowią one cały materiał kompozycji. Cała reszta, będąca rodzajem wariacji, wykonana została przy użyciu przetworzeń tego materiału, również na aparaturze cyfrowej, w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie. Ideą utworu jest dekompozycja. Prowadzi ona od dźwięku realnego do coraz bardziej przetworzonego w kierunku idiomów czysto „elektronicznych”, tak jednak, aby wokalna jego proweniencja pozostała do końca czytelna. Prawykonanie utworu odbyło się 23 sierpnia 1989 w ramach Techno-Musical Biennale w Koriyamie w Japonii.

Włodzimierz Kotoński