ur. w 1955 r. w Hiroszimie, w latach 1976–86 studiował kompozycję pod kierunkiem Isanga Yuna na Uniwersytecie Sztuk w Berlinie oraz u Klausa Hubera w Akademii Muzycznej we Fryburgu Bryzgowijskim.

W 1980 r. Hosokawa po raz pierwszy wziął udział w Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie. Od tego czasu pracuje jako kompozytor w Europie i Japonii, zyskując coraz większą światową renomę jako jeden z czołowych twórców japońskich i zdobywając zamówienia najsłynniejszych orkiestr, festiwali oraz europejskich i amerykańskich teatrów operowych. Duże uznanie zyskały m.in.: opera HANJO, powstała na zamówienie festiwalu w Aix-en-Provence w 2004 r. (w inscenizacji Teresy de Keersmaeker), orkiestrowe dzieło Circulating Ocean skomponowane dla festiwalu w Salzburgu w 2005 r. (premiera z udziałem Wiener Philharmoniker), Woven Dreams – utwór napisany dla festiwalu w Lucernie, który zdobył nagrodę V edycji Roche Commissions, trzecia opera Matsukaze na zamówienie teatru La Monnaie w Brukseli (w inscenizacji Sashy Waltz), Koncert waltorniowy − Moment of Blossoming na zamówienie Filharmonii Berlińskiej, londyńskiego Barbican Centre oraz Concertgebouw (prawykonanie przez Berliner Philharmoniker w 2011 r.). Kompozycjami Hosokawy dyrygowali m.in. Kazushi Ono, Jun Märkl, Kent Nagano, Simon Rattle, Robin Ticciati i Franz Welser-Möst.

W 2001 r. Hosokawa został członkiem Akademii Sztuk w Berlinie. Był także kompozytorem rezydentem przy Tokijskiej Orkiestrze Symfonicznej (1998−2007), Deutsches Symphonie-Orchester Berlin (2007−08), kolońskiej Orkiestrze Radiowej WDR (2008−09). Dwukrotnie, w latach 2006−07 oraz 2008−09, był gościnnym wykładowcą Wissenschaftskolleg w Berlinie, a w 2012 r. został członkiem Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium.

Na festiwalu w Salzburgu w 2013 r. wykonano wiele kompozycji Hosokawy, a dwie z nich − Klage na sopran i orkiestrę (drugie zamówienie tegoż festiwalu) oraz Ancient Voices – In Memory of Wolfgang Schulz na kwartet dęty (powstały dla Ensemble Wien− –Berlin) − miały wówczas swą premierę.

Obecnie Hosokawa pełni funkcję dyrektora muzycznego Międzynarodowego Festiwalu w Takefu (Japonia) i jest gościnnym wykładowcą Tokyo College of Music oraz Elisabeth University of Music w Hiroszimie.

Ważniejsze utwory (od 2000): Ceremonial Dance na orkiestrę smyczkową (2000), Koncert „Tabi-bito (Wierer)” na perkusję i orkiestrę (2000), Voyage IV Extasis na akordeon i zespół (2000), Cloudscape na organy (2000), Metamorphosis na klarnet i orkiestrę smyczkową z perkusją (2000), Voiceless Voice in Hiroshima na solistów, narratorów, chór, taśmę i orkiestrę (1989–2001), Voyage V na flet i orkiestrę kameralną (2001), A Song from Far Away – In Nomine na sześć instrumentów (2001), Re-turning In Memory of Kunio Tsuji, koncert na harfę i orkiestrę (2001), Herbst-Lied na klarnet i kwartet smyczkowy (2001), In die Tiefe der Zeit na klarnet i akordeon (2001; wersja na skrzypce i akordeon, 2003), Slow Dance na sześciu instrumentalistów (1996–02), Sen II na wiolonczelę (1986–2002), Somon-ka na głos, koto, wiolonczelę i zespół (2001−02), Voice from the Ocean na orkiestrę (2001−02), Somon-ka na głos, koto, wiolonczelę i orkiestrę kameralną (2001–02), Re-turning II na harfę (2001–02), Reminiscence na marimbę (2002), Meeres Licht na sopran, alt, chór i orkiestrę (2002), Wie ein Atmen im Lichte na shō (2002), Voyage VI na altówkę i smyczki (2002), Silent Sea na fortepian, orkiestrę smyczkową i perkusję (2002), Im Frühlingsgarten na dziewięć instrumentów (2002), Garden at First Light na zespół gagaku (2003), Floral Fairy na kwartet smyczkowy (2003), Singing Garden na sześć instrumentów (2003), Hanjo, opera w jednym akcie (2003−04), Mein Herzensgrund, unendlich tief na chór mieszany i marimbę (2004), Drawing na osiem instrumentów (2004), Gesine na harfę (2004), Voyage VII na trąbkę, smyczki i perkusję (2005), Circulating Ocean na orkiestrę (2005), Herbst Wanderer na saksofon, fortepian, perkusję i orkiestrę smyczkową (2005), 3 Pieśni miłosne na głos i saksofon altowy (2005), Wind from the Ocean na orkiestrę (2003–06), Voyage VIII na tubę i zespół (2006), Lotus under the Moonlight – Hommage à Mozart na fortepian i orkiestrę (2006), Die Lotosblume – Hommage à Robert Schumann na chór mieszany i perkusję (2006), Skyscape na orkiestrę (2006−07), Danses imaginaires na orkiestrę (2007), Blossoming na kwartet smyczkowy (2007), Pieśń na flet i fortepian (2007), Voyage IX Awakening na gitarę, smyczki i perkusję (2007), Pieśń III na wiolonczelę i fortepian (2007), Pieśń II na altówkę i fortepian (2008), Sakura na marimbę (2008), Cloud and Light na shō i orkiestrę (2008), Stunden-Blumen – Hommage à Olivier Messiaen na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2008), Kalligraphie, sześć utworów na kwartet smyczkowy (2007–09), Chant na wiolonczelę i orkiestrę (2009), Voyage X Nozarashi na shakuhachi i zespół (2009; wersja na shakuhachi i zespół, 2011), Schneeglöckchen na flet prosty tenorowy i koto (2009), Edi na klarnet (2009), Danses imaginaires II na wielką orkiestrę (2010), Für Walter − Arc-Song II na saksofon sopranowy, fortepian i perkusję (2010), Woven Dreams na orkiestrę (2010), Spell na skrzypce (2010), Koncert waltorniowy „Moment of Blossoming” (2010), Matsukaze, opera w jednym akcie (2010), Sternlose Nacht − Requiem für Jahreszeiten na sopran, mezzosopran, dwóch narratorów, chór mieszany i orkiestrę (2010–12), Blossoming II na orkiestrę kameralną (2011), Autumn Wind na shakuhachi i orkiestrę (2011), Singing Garden in Venice na orkiestrę barokową (2011), Threndy – to the victims of Tohoku Earthquake 3.11 na altówkę (2011), The Raven – Monodram na mezzosopran i 12 instrumentów (2011−12), Meditation – to the victims of Tsunami 3.11 na orkiestrę (2012), Mai, dawna taneczna muzyka japońska na fortepian (2012), Etiuda II – Point and Line na fortepian (2012), Nacht Klange na cymbały (2012), MI-KO na trzy akordeony (2012−13), Koncert na trąbkę i orkiestrę „Im Nebel” (2013), Klage na sopran i orkiestrę (2013), Distant Voices na kwartet smyczkowy (2013), Ancient Voices − In memory of Wolfgang Schulz na kwintet dęty (2013), Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2013–14), Lost Love Song − Tsurenaki-Hito na głos, flet prosty basowy i kwartet smyczkowy (2014), Drei Engel-Lieder na sopran i harfę (2014), Aeolus − Re-Turning III na harfę i orkiestrę kameralną (2014), Small River in a Distance na kwartet smyczkowy (2014), Fluss − Ich woll’t, ich wär ein Fluss und Du das Meer na kwartet smyczkowy i orkiestrę (2014); ponadto liczne opracowania japońskich pieśni ludowych na różne składy.