Każdy rodzaj chińskiego instrumentu ma własną poetykę i wielowiekowe dziedzictwo, a na bogatą tradycję tych instrumentów składa się również potężny zbiór powstałych na nie dzieł. Jak w obrębie tej tradycji stworzyć coś nowego? W jaki sposób wydobyć z instrumentów nowy rodzaj ekspresji i jak ukazać ich piękno z nowej perspektywy? Pytania te stały się punktem wyjścia Guopinga Jia, gdy rozpoczynał pracę nad swoim utworem. Wyjściowy materiał kompozycji stanowi ton podstawowy każdego z instrumentów oraz główne składowe. Ten „komórkowy” materiał rozwija się i rozszerza, a na rezultat brzmieniowy składają się najróżniejsze zabiegi łączenia i wymiany wyjściowego materiału. W ten sposób kompozytor poszukuje nowych brzmień i form ekspresji dla starych instrumentów.