ur. w 1956 r. w Chongqing (Chiny), od 1978 studiował w Konserwatorium Pekińskim, gdzie następnie był dziekanem wydziału kompozycji i gdzie do dziś wykłada. Jest jedynym kompozytorem chińskim o międzynarodowej sławie, który nigdy nie osiadł za granicą (z wyjątkiem krótkiego pobytu w Nowym Jorku w ramach grantu Asian Cultural Council).
Jego kompozycje wykonywane były na festiwalach w Amsterdamie, Berlinie, Glasgow, Paryżu, Edynburgu, Nowym Jorku, Aspen, Londynie, Turynie, Perth, Huddersfield, Hongkongu i Warszawie, w salach Opery Frankfurckiej, Berlińskiego Konzerthausu, Concertgebouw w Amsterdamie oraz Lincoln Center w Nowym Jorku. Komponował dla tak renomowanych zespołów, jak Nieuw Ensemble, Atlas Ensemble, Cincinnati Percussion Group, Kronos Quartet, Arditti String Quartet, Ensemble Modern, Chińskiej Orkiestry w Hongkongu, Orkiestry Symfonicznej w Göteborgu, Chińskiej Orkiestry Filharmonicznej, orkiestr symfonicznych Guangzhou i Singapuru oraz Orkiestry Filharmonicznej w Hongkongu.
O jego muzyce zrobiło się głośno po raz pierwszy w 1983, gdy w Berkeley wykonano Suspended Ancient Coffins on the Cliffs on Sichuan. Utwór stanowi hołd dla Beli Bartóka, którego styl słyszalny jest w partiach solowych dwóch fortepianów i perkusji, natomiast w orkiestracji wyraźny jest silny ślad syczuańskich korzeni Guo. Kompozytor ma w dorobku m.in. opery kameralne Wolf Cub Village, Night Banquet oraz Fengyiting. Pierwsza, oparta na Dzienniku obłąkanego Lu Xuna, miała premierę w ramach Holland Festival. Po wystawieniu jej w Paryżu „Le Monde” porównał ten „majstersztyk obłędu” do Wozzecka Berga i Nosa Szostakowicza. Night Banquet powstała z kolei z inspiracji obrazem przedstawiającym Hana Xizai, dostojnika na dworze dynastii Song, i została wystawiona po raz pierwszy w Teatrze Almeida (Londyn), a następnie na festiwalu w Hongkongu. Druga wersja tego utworu, Ye Yan/The Night of the Banquet, miała premierę na Festiwalu Jesiennym w Paryżu, później także w Berlinie, Nowym Jorku (Lincoln Center) oraz w Perth. W październiku 2003 zarówno Wolf Club Village, jak i Ye Yan/The Night of the Banquet doczekały się swoich chińskich premier pod dyrekcją Zhaohua Lina w ramach VI Pekińskiego Festiwalu Muzycznego.
Krytycy z wielu krajów podkreślają „niezrównane piękno muzyczne i siłę dramaturgii” jego muzyki („Le Monde”), a jego dzieła opisują jako „ostre i barwne” („The Guardian”), „dziewicze i czyste” („Het Paroo”) oraz „subtelne i niezwykłe” („Frankfurter Allgemeine Zeitung”). Dostrzega się w jego twórczości także „wybitnie oryginalny zmysł operowy” („The Independent”). Wenjing Guo zaliczony został do prestiżowego grona Stu Najwybitniejszych Artystów Chin.

Ważniejsze utwory: She Huo na 11 wykonawców (1991), Wolf Cub Village, opera kameralna (1994), Dramat, trio na trzech perkusistów (1995), Late Spring, septet na zespół chiński (1995), Inscriptions on Bone na alt i 15 instrumentów (1996), Elegia na sopran i trzech perkusistów (1996), Concertino na wiolonczelę i zespół (1996), II Kwartet smyczkowy z perkusją (1997–2003), Echoes of Heaven and Earth na chór a cappella i perkusję (1998), III Kwartet smyczkowy na kwartet i chiński flet bambusowy (1999), Vimala na oktet wiolonczelowy (2000), Koncert na harfę, sopran liryczny i orkiestrę kameralną do słów Hai Zi (2001), Sound from Tibet na zespół instrumentów chińskich i zachodnich (2001), Night Banquet, opera kameralna (1997–2001), Parade na trzech perkusistów (2004), Fengyiting, opera kameralna (2004), Journeys (Yuan You) na sopran i orkiestrę do słów Chuana Xi (2004), Koncert na erhu (2007), Poeta Li Bai, opera (2007), Koncert na guzheng (2011), shèxì na skrzypce i zespół (2013), muzyka telewizyjna, filmowa i sceniczna (m.in. na otwarcie Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008).