Dzięki eksploracji brzmienia i możliwości wyrazowych „półklarnetu” otrzymałem niezwykły materiał. Powstał utwór zatytułowany Monolog upadłego anioła na półklarnet. Oparta na materiale improwizowanym forma utworu rozwijała się wraz z kolejnymi wykonaniami (moimi własnymi), aż w ostatnich latach uzyskała mniej lub bardziej ostateczny kształt. Lakrice („lukrecja”) to nowy wariant tej samej kompozycji na półklarnet, rozwinięty dzięki ponownemu opracowaniu improwizowanych „komentarzy” mezzosopranu, gitary i akordeonu. Wersja na tę obsadę skomponowana została specjalnie z myślą o Warszawskiej Jesieni 2013.

Półklarnet powstaje przez bezpośrednie połączenie ustnika z dolną częścią instrumentu. Pomysł, który wykorzystałem po raz pierwszy w 1986 r. w trio Tongen, cechują następujące elementy:
1) Ograniczona skala zawierająca nietypowe, nietemperowane

relacje interwałowe. Zwykłe krycie palcami ogranicza się do

prawej ręki.
2) Lewa ręka pozostaje wolna i można użyć jej jako tłumika (sordino). Otwierając lub zamykając czarę, można zmieniać wysokość dźwięku (glissando i „przełamania” alikwotów).
3) Półklarnetu można także użyć bez ustnika na dwa sposoby: jako trąbki (pobudzanie dźwięku przez zaciśnięte usta) lub jako filtra i rezonatora dźwięku śpiewanego przez artystę do wewnątrz instrumentu. Bardzo dobre efekty daje kombinacja

obydwu technik.

Uroš Rojko