Shēng to harmonijka ustna, chiński instrument o tysiącletniej tradycji, uważany często za przodka zachodnich organów. Współczesny szeng składa się z 37 bambusowych piszczałek w rejestrze sięgającym od g po g3, czyli obejmującym pełne cztery oktawy łącznie ze stopniami chromatycznymi.

Stworzenie koncertu na chiński instrument solowy z towarzyszeniem zachodniej orkiestry nie jest zadaniem łatwym. Połączenie w jedną całość instrumentów tak różnych, przynależnych do muzyki Wschodu i Zachodu, było dla mnie wyzwaniem, bo nie tylko brzmią one zupełnie inaczej, ale także inaczej modulują. Jednym z rozwiązań, które wykorzystuję, jest rozstrojenie zarówno wschodnich, jak i zachodnich instrumentów i użycie mikrotonów, a następnie wymieszanie ich w jednolite brzmienie, aby każdy instrument mógł wyrazić własny charakter.

Tytuł mego koncertu na szeng i orkiestrę kameralną brzmi Kolor żółty, po chińsku 玄黃. Słowo to oznacza bramę, ukryte wnętrze, wiele ścieżek, które mogą poprowadzić w zupełnie różne strony. Podjąć tę podróż można jednak tylko przechodząc przez tę bramę. W utworze symbolizuje ją szeng. Solowy instrument nie tylko prowadzi orkiestrę, ale i słuchaczy podążających w głąb jego dźwiękowego świata. Żółty to kolor skóry, żółtej ziemi, Rzeki Żółtej oraz Góry Żółtej. Utwór ten stanowi echo, wyraża teraźniejszość i przepowiada przyszłość.

Koncert na szeng i orkiestrę kameralną jest dedykowany mistrzowi szeng, Wu Weiowi.
Utwór składa się z trzech części, które powinny być wykonywane attacca.

Huang Ruo, 18 stycznia 2008