ur. w 1953 w Poznaniu, ukończyła studia kompozytorskie pod kierunkiem Andrzeja Koszewskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Komponowała m.in. na zamówienie Polskiego Radia, „Solidarności”, Teatru Ósmego Dnia, Holland Dance Festival, Euro-Musik-Theater w Stuttgarcie, holenderskiej orkest de ereprijs, Radia Szwedzkiego, Ministerstwa Kultury Badenii-Wirtembergii, festiwalu Warszawska Jesień, Instytutu Adama Mickiewicza, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. Pracowała w studiach muzyki elektronicznej PWSM w Krakowie, Polskiego Radia w Warszawie, IPEM/BRT w Gandawie, EMS w Sztokholmie, ZKM w Karlsruhe. Uzyskała 17 nagród na konkursach kompozytorskich. Utwory Zielińskiej wykonywane były na festiwalach w kilkudziesięciu krajach Europy, Azji i obu Ameryk. W 2007 otrzymała nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wybitne i wszechstronne osiągnięcia kompozytorskie.
Obecnie Lidia Zielińska jest profesorem kompozycji oraz kierownikiem Studia Muzyki Elektroakustycznej w poznańskiej Akademii Muzycznej, prowadzi również zajęcia z sonologii w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.
Opublikowała wiele tekstów i wygłosiła wiele wykładów dotyczących polskiej muzyki współczesnej, muzyki elektroakustycznej, historii muzyki eksperymentalnej, ekologii dźwiękowej oraz tradycyjnej muzyki japońskiej, z którymi występowała na zaproszenia uniwersytetów w Europie, Azji, Australii i Nowej Zelandii. Prowadziła kursy letnie, warsztaty i seminaria w Polsce i za granicą. Jest jurorem, kuratorem, ekspertem i konsultantem różnych przedsięwzięć muzycznych, intermedialnych i edukacyjnych w wielu krajach Europy.
Pełni od wielu lat ważne funkcje społeczne, obecnie – wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich i wiceprezesa Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej. Była członkiem komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (1989–92 oraz 1996–2005), dyrektorem artystycznym Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna” (1989–92), międzynarodowego festiwalu Dziecko i Dźwięk w Poznaniu, członkiem komitetu programowego Światowych Dni Muzyki MTMW w Warszawie, polsko-niemieckiego Radio_Copernicus. Po przełomie 1989 r. inicjowała powstanie Wydawnictwa Muzycznego Brevis (1990), Fundacji „Dziecko i dźwięk” (1991), kwartalnika okołomuzycznego „Monochord” (1993), Fundacji Przyjaciół Warszawskiej Jesieni (1998), Wielkopolskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych „Zachęta” (2004), Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej (2005) i in.
Ważniejsze utwory (od 1995): Venture Unknown, balet (1995), Jednostka togo na chór męski i fortepian preparowany (1995), Jako te białe myszki na taśmę (1996), La Vetrata dla mło
dej orkiestry smyczkowej – wersja jednego z Sześciu utworów na kwartet smyczkowy z 1979 (1996), Expandata na werbel i taśmę (1997), Motetus universalis, instalacja (1997), Ballada o Ballacie na taśmę (1997), Percussionata na 40–60 perkusistów (1998), Zoom na skrzypce i orkiestrę (2000), Just Too Many Words na taśmę (2001), Grain to Grain na 13 instrumentów (2002), Szkic z natury, spektakl multimedialny (2002), Ze szkicownika 2, spektakl multimedialny (2003), dumchrzquii na taśmę (2004), Rapsodia na skrzypce i dźwięki elektroniczne (2004), Nobody is Perfect na dźwięki elektroniczne i 17 instrumentów (2004), Przypadki pana von K., balet pełnospektaklowy – muzyka elektroniczna (2005), Obiadki w Rejowcu 1965–1565, kompozycja dźwiękowo-tekstowa (2006), Z ogrodu nauk na chór i CD do tekstu z Księgi Koheleta (2006), Otwórz uszy! Otwórz oczy!, miniatura audiowizualna dla dzieci (2006), Siedem wysp Conrada na brzmienia elektroniczne i 10 instrumentów amplifikowanych (2007), Ósma wyspa na CD (2008), Aby tytuł utworu... na klarnet, gitarę elektryczną i fortepian (2009), Rdza na pięć lub sześć instrumentów i CD (2010), Canción triste na skrzypce i CD (2010), In the rear na komputer (2010), Backstage Pass na komputer (ambisonics) lub projekcję wielokanałową (2010), Melodramat na orkiestrę (2011), X3 na 14 instrumentów (2011), Lata na orkiestrę (2011), Aphasia na saksofon tenorowy i CD (2012), Ukiyo na 19 instrumentów (2012), Insectarium na CD, muzyka do wystawy plastycznej (2012), 53 Oddechy na flet glissandowy, taśmę 8-kanałową i live electronics (2013), X-3m na zespół (2013).
Utwory eksperymentalne dla młodych słuchaczy: Gra, dziecięcy teatr instrumentalny (1978), Kotlety albo Sen Ani, allegro sonatowe na taśmę (1985), Kaleidoskop-Passacaglia na perkusję, przezrocza i klaszczące dłonie (1987), Utwór o wszystkim. Rondo dla jednego perkusisty i publiczności dziecięcej (1988), Seans na taśmę audio, rysujące dzieci i kamerę wideo (1986/88), Muzyka potencjalna, instalacja (na pomieszczenie z windą) (1988), Muzeum dźwięku, „żywa” instalacja (1988), Musique d’ameublement, instalacja (1989), Utwór o tym, co brzmi w trzcinie z udziałem publiczności dziecięcej, narratora, dyrygenta i taśmy (1992), Orkiestra chrząszczy, utwór z udziałem publiczności dziecięcej, narratora, dyrygenta i taśmy (1992), Dźwiękowisko, spektakl (współpraca z Pawłem Kamzą; 1993), Utwór egzystencjalny na taśmę i publiczność dziecięcą (1993), Znacie, to posłuchajcie..., utwór radiowy (Hörspiel) wg Lokomotywy Tuwima (1998), Wszystko już było (Alles Gab’s schon mal), instalacja audiowizualna (2006), Otwórz uszy! Otwórz oczy!, miniatura audiowizualna dla dzieci (2006), Kucharka Beethovena na CD (2009), Muzyczne Pejzaże – wczoraj, dziś, jutro, koncert multimedialny dla dzieci (2011), Plasterki muzyki, instalacja (2013).
