ur. w 1937 w Łomży, w latach 1954–57 studiował prawo na UMCS w Lublinie. Debiut kompozytorski w Filharmonii Lubelskiej w 1957 r. nakłonił go do zmiany kierunku studiów. Od 1958 r. studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego, a po jego śmierci – u Bolesława Szabelskiego w PWSM w Katowicach. W latach 1966–67 doskonalił swój warsztat kompozytorski u Nadii Boulanger w Paryżu. W latach 60. prowadził intensywną działalność kompozytorską, poszukując własnych środków wyrazu i ekspresji (wprowadzając tzw. technikę centrową). Zaowocowało to pierwszą nagrodą na Konkursie Młodych Kompozytorów ZKP w roku 1965 za Parady na orkiestrę.

Zajmował się też krytyką i publicystyką muzyczną, pisząc do „ITD”, „Literatury” i „Kuriera Polskiego”. Pełnił rozmaite funkcje w Związku Kompozytorów Polskich (sekretarz koła warszawskiego, członek prezydium Zarządu Głównego, Komisji Kwalifikacyjnej i członek Komisji Programowej Warszawskiej Jesieni).

W 1976 roku I Kwartet smyczkowy „Alpejski” otrzymał drugą nagrodę w Konkursie im A. Malawskiego w Krakowie. W roku 1981 ten sam kwartet otrzymał nominację na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorskiej UNESCO w Paryżu.

Od 1972 przebywał w Austrii, gdzie studiował w Hochschule für Musik w Grazu oraz prowadził działalność dydaktyczną w zakresie fortepianu, kompozycji i teorii muzyki. W roku 1986 otrzymał stypendium Rządu Niemieckiego (Darmstadt).

Lata 70., 80. i 90. to dalszy rozwój twórczości kompozytorskiej, liczne wykonania utworów kameralnych i symfonicznych, zamówienia m.in. Związku Kompozytorów Polskich, Polskiego Radia, Radia Austriackiego, miasta Graz, Towarzystwa Przyjaciół Konzerthausu w Wiedniu, Alban Berg Stiftung, austriackiego Ministerstwa Kultury.

Powtórne uczestnictwo w Międzynarodowej Trybunie Kompozytorskiej UNESCO w Paryżu w roku 1995 zaowocowało nominacją za utwór Trigonalia, wydany na monograficznej płycie Programu 2 Polskiego Radia. Liczne wykonania, nagrania radiowe i rejestracje na płytach CD są zapisem rozwoju twórczości. Za całokształt twórczości artystycznej został odznaczony Medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej (1990), Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta (1995), Anton Benya Preis (2000), nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (2001), złotym medalem Gloria Artis (2011).

Kuba Jakowicz za wykonanie Nokturnu w czerwieni i błękicie z Orkiestrą Megaron z Aten pod dyrekcją Christophera Warren-Greena otrzymał na Warszawskiej Jesieni w 2007 nagrodę Orfeusza.

W kwietniu 2008 Kwartet Śląski nagrał wszystkie kwartety Bargielskiego, które zostały wydane przez CD Accord w roku 2012. Płyta ta była rekomendowana jako Critics’ Choice for February 2013 przez „MusicWeb International” i otrzymała nominację do nagrody Fryderyk 2013.

Pisze też muzykę filmową i teatralną.

 

Ważniejsze utwory (od 1995): Concertino na fortepian i orkiestrę kameralną (1995), Taniec na granicy światła na zespół kameralny (1995), Źródło nadziei na saksofon altowy i marimbę (1995), Zagubione-odnalezione na skrzypce solo (1996), W poszukiwaniu zagubionego dźwięku na flet solo (1996), Tango na zespół kameralny (1997), Krajobraz wspomnień (Witold Lutosławski in memoriam) na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1996), Hierafonia dla pięciu perkusistów (1996), à la espagnola na gitarę solo (1996), Slapstick na orkiestrę kameralną (1997), IV Kwartet smyczkowy „Płonący czas” (1998), Shrine for Anonymous Victim, muzyka elektroniczna (1999), Light Cross, muzyka elektroniczna (2000), Tangoroso na fortepian na cztery ręce (2000), Pchli targ na fortepian na dwie i cztery ręce, wersja II na zespół kameralny (2000), Toward Organic Geometry, muzyka elektroniczna (2001), V Kwartet smyczkowy „Czas, który minął” (2001), Płonący kryształ na klawesyn i taśmę (2002), Jeux à trois na trzy akordeony (2003), List do Mileny na sopran, skrzypce i fortepian (2005), Espace attrapé na orkiestrę (2005), VI Kwartet smyczkowy „Dramatyczny” (2006), Nokturn w czerwieni i błękicie na skrzypce i orkiestrę smyczkową (2007), Koncert na trąbkę i orkiestrę (2007), Oratorium „Za horyzontem” na chór i orkiestrę symfoniczną

(2008), Zmyślenia i dziwostany na małą orkiestrę symfoniczną (2009), Kwartet smyczkowy z fletem (2009), Misterium przestrzeni na orkiestrę symfoniczną, chór i taśmę elektroniczną (2010), Non omnis... na zespół kameralny (2010), Hierofania – Decupage na perkusję i zespół kameralny (2011), Das schöene Zimmer na baryton i zespół kameralny (2011), Schizofonia na kwartet smyczkowy i fortepian (2012), Koncert na fortepian, perkusję i orkiestrę symfoniczną (2012–13).