Heusinger Detlef
ur. we Frankfurcie nad Menem. Studiował grę na gitarze u Huberta Käppela, grę na lutni i dyrygenturę u Francisa Travisa, teorię muzyki u Hansa Heinricha Eggebrechta, kompozycję u Hansa Wernera Henzego i Klausa Hubera oraz muzykę elektroniczną u Mesiasa Maiguaschki na uczelniach w Bremie, Kolonii i Fryburgu Bryzgowijskim. Już jako student współpracował z Luigim Nonem i Hansem-Peterem Hallerem przy projektach z live electronics. Otrzymał wiele nagród i stypendiów, m.in.: Cité des Arts w Paryżu, Villa Massimo w Rzymie, Nagrodę Kompozytorską Miasta Stuttgart i stypendium „Baldreit” miasta Baden-Baden. Występował jako kompozytor, dyrygent i reżyser na takich festiwalach, jak: Styryjska Jesień w Grazu, Presteigne Festival w Wielkiej Brytanii, Tage Neuer Musik w Darmstadcie, Romaeuropa w Rzymie, Berliner Festwochen, Schwetzingen Festival, Warszawska Jesień i Donaueschinger Musiktage. Jego muzykę wykonywały renomowane zespoły, m.in.: Kwartet Arditti, Kwartet Auryn, Ensemble Modern, ensemble recherche, i orkiestry symfoniczne austriackiej radiofonii ORF i niemieckiej SWR. Wykładał formy i analizę muzyki w Hochschule der Künste w Bremie (1990–96). Prowadził również klasę dyrygentury w ramach warsztatów muzycznych w Mürztal. W latach 1993–95 był dyrektorem artystycznym festiwalu Rossiniego na Rugii. Wyreżyserował i wyprodukował kilka filmów muzycznych, w tym Pandora (1993) i Sintflut (2001). Pracował również przy realizacji filmu o Leni Riefenstahl, zamówionego przez operę w Wiedniu. Trzon jego twórczości kompozytorskiej stanowią utwory sceniczne (Der Turm, Volx Muzak, Babylon, Schwarz Rot Gold) i projekty z live electronics. Jako dyrygent współpracował m.in. z Ensemble Modern, Ensemble Surplus, Collegium Novum z Zurychu i Ensemble Experimental (od 2009), z którym to zrealizował pierwsze nagranie Risonanze Erranti Luigiego Nona (w 2011 roku nagranie otrzymało Niemiecką Nagrodę Płytową). Od 2006 roku jest dyrektorem artys tycznym Experimentalstudio des SWR.
