ur. w 1953 w Poznaniu, ukończyła studia kompozytorskie pod kierunkiem Andrzeja Koszewskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Komponowała m.in. na zamówienie Polskiego Radia, „Solidarności”, Teatru Ósmego Dnia, Holland Dance Festival, Euro-Musik-Theater w Stuttgarcie, holenderskiej orkest de ereprijs, Radia Szwedzkiego, Ministerstwa Kultury Badenii-Wirtembergii, festiwalu Warszawska Jesień, Instytutu Adama Mickiewicza, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Na rodowego RP. Pracowała w studiach muzyki elektronicznej PWSM w Krakowie, Pol skiego Radia w Warszawie, IPEM/BRT w Gandawie, EMS w Sztokholmie, ZKM w Karlsruhe. Uzyskała 17 nagród na konkursach kompozytorskich. Utwory Zielińskiej wykonywane były na festiwalach w kilkudziesięciu krajach Europy, Azji i obu Ameryk. W 2007 otrzymała nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wybitne i wszechstronne osiągnięcia kompozytorskie.
Obecnie Lidia Zielińska jest profesorem kompozycji oraz kierownikiem Studia Muzyki Elektroakustycznej w poznańskiej Akademii Muzycznej, prowadzi również zajęcia z sonologii w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.
Opublikowała wiele tekstów i wygłosiła wiele wykładów dotyczących polskiej muzyki współczesnej, muzyki elektroakustycznej, historii muzyki eksperymentalnej, ekologii dźwiękowej oraz tradycyjnej muzyki japońskiej, z którymi występowała na zaproszenia uniwersytetów w Europie, Azji, Australii i Nowej Zelandii. Prowadziła kursy letnie, warsztaty i seminaria w Polsce i za granicą. Jest jurorem, kuratorem, ekspertem i konsultantem różnych przedsięwzięć muzycznych, intermedialnych i edukacyjnych w wielu krajach Europy.
Pełni od wielu lat różne funkcje społeczne, obecnie – wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich i wiceprezesa Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej. Była członkiem komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (1989–92 oraz 1996–2005), dyrektorem artystycznym Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna” (1989–92), międzynarodowego festiwalu „Dziecko i dźwięk” w Poznaniu, członkiem komitetu programowego Światowych Dni Muzyki MTMW w Warszawie, polsko-niemieckiego Radio_Copernicus. Po przełomie 1989 r. inicjowała jako współzałożycielka powstanie Wydawnictwa Muzycznego Brevis (1990), Fundacji „Dziecko i dźwięk” (1991), kwartalnika okołomuzycznego „Monochord” (1993), Fundacji Przyjaciół Warszawskiej Jesieni (1998), Wielkopolskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych „Zachęta” (2004), Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej (2005) i in.
lidiazielinska.wordpress.com
Wa ż n i e j s z e u t w o r y (od 1995):
Venture Unknown, balet (1995),
Jednostka togo na chór męski i fortepian preparowany (1995),
Jako te białe myszki na taśmę (1996),
La Vetrata dla młodej orkiestry smyczkowej – wersja jednego z
Sześciu utworów na kwartet smyczkowy z 1979 (1996),
Expandata na werbel i taśmę (1997),
Motetus universalis, instalacja (1997),
Ballada o Ballacie na taśmę (1997),
Percussionata na 40–60 perkusistów (1998),
Znacie, to posłuchajcie..., utwór radiowy wg
LokomotywyJuliana Tuwima (1998),
Zoomna skrzypce i orkiestrę (2000),
Just Too Many Wordsna taśmę (2001),
Grain to Grain na 13 instrumentów (2002),
Szkic z natury, spektakl multimedialny (2002),
Ze szkicownika 2, spektakl multimedialny (2003),
dumchrzquii na taśmę (2004),
Rapsodiana skrzypce i dźwięki elektroniczne (2004),
Nobody is Perfect na dźwięki elektroniczne i 17 instrumentów (2004),
Przypadki pana von K., balet pełnospektaklowy – muzyka elektroniczna (2005),
Obiadki w Re- jowcu 1965–1565, kompozycja dźwiękowo-tekstowa (2006),
Wszystko już było, instalacja audiowizualna (2006),
Z ogrodu nauk na chór i CD do tekstu z Księgi Koheleta (2006),
Otwórz uszy! Otwórz oczy!, miniatura audiowizualna dla dzieci (2006),
Siedem wysp Conrada na brzmienia elektroniczne i 10 instrumentów amplifikowanych (2007),
Ósma wyspa na CD (2008),
Kucharka Beethovena na CD (2009),
Aby tytuł utworu... na klarnet, gitarę elektryczną i fortepian (2009),
Rdzana pięć lub sześć instrumentów i CD (2010),
Canción tristena skrzypce i CD (2010),
In the rear na komputer (2010),
Backstage Pass na komputer (ambisonics) lub projekcję wielokanałową (2010),
Melodramat na orkiestrę (2011),
X3na 14 instrumentów (2011),
Latana orkiestrę (2011),
Muzyczne pejzaże – wczoraj, dziś, jutro, koncert multimedialny dla dzieci (2011),
Aphasiana saksofon tenorowy i CD (2012),
Ukiyona 19 instrumentów (2012).
