kompozycja elektroniczna zrealizowana w paryskim studiu Groupe de Recherches Musicales w roku 1970, poświęcona jest – jak mówi kompozytor – „pamięci marynarzy zatopionych w podwodnym statku Eurydyce w marcu 1970 roku”. Tytuł jednak ma także szersze znaczenie, nawiązujące do słynnej tragedii Orfeusza i Eurydyki. (...) Muzyka operuje wyłącznie materiałem elektronicznym, ale w odróżnieniu od AELA wiele fragmentów opartych jest tu na „improwizacji”, w której (słowa kompozytora) „poszczególne struktury formowane były w czasie realnym”. Taki system komponowania możliwy był dzięki nowoczesnym rozwiniętym urządzeniom nowego studia paryskiego. Niektóre ze struktur komponowane były przy użyciu syntezatora Mooga. Utwór był pomyślany pierwotnie jako autonomiczna muzyka na taśmę i w tym kształcie wykonany został po raz pierwszy w roku 1970 w Paryżu. Prawykonanie wersji baletowej pomyślanej jako część koncertu-spektaklu odbyło się w Sztokholmie w grudniu 1971 roku. (...)

Stanisław Dybowski (fragment z programu koncertu
poświęconego twórczości W. Kotońskiego,
Filharmonia Narodowa 12.11.1973 r.)