Kompozytor i muzyk działający na pograniczu muzyki akademickiej (opery, utwory na orkiestrę i zespoły kameralne), eksperymentalnej muzyki elektronicznej oraz noise’u. W swojej twórczości wykorzystuje głównie komputer, służący mu jako narzędzie myśli i kompozycji, oraz tradycyjne instrumenty poddawane przetwarzaniu i preparowane – tworząc z ich połączenia analogowo-cyfrowe hybrydy dźwiękowe.

Realizuje także projekty interdyscyplinarne z pogranicza performansu i tańca współczesnego.

Toeplitz współpracował z wieloma instytucjami (GRM, IRCAM, Radio-France, GMEM, GRAME, ZKM), muzykami (Eliane Radigue, Zbigniew Karkowski, Phil Niblock, Dror Feiler, Tetsuo Furudate, Francisco Lopez, Z’EV, Art Zoyd, Ensemble Phoenix) i tancerzami (Myriam Gourfink). Jest laureatem licznych nagród i odznaczeń (m.in. Villa Medicis Hors-les-Murs w Nowym Jorku, Villa Kujoyama w Japonii, DAAD w Berlinie, nagroda Giga Hertz ZKM Karlsruhe, Institut Français w Polsce).

Jego dyskografia obejmuje ponad 60 publikacji.

Ważniejsze utwory: J’irai vers le nord, j’irai vers la nuit polaire, opera (1989), LHOW na orkiestrę symfoniczną (1991), Zora Mudd na 27 gitar elektrycznych i basowych (1995), I Kwartet smyczkowy (1997), II Kwartet smyczkowy (1997), Virus na live electronics (1998), Kernel#2 na trzy komputery (2002), Capture na trzy tancerki, live electronics i wideo (2005), Champ de larmes, projekt multimedialny (2006), Molecular Black, projekt multimedialny (2006), Le Chant d’Enoch na theremin i dźwięki elektroniczne (2006), Frøz # 5 na saksofon kontrabasowy i Max MSP (2006), GELa na orkiestrę instrumentów dętych i czworo solistów (2007), Dust Reconstruction na saksofon, dudy i live electronics (2007), Marine na elektronikę (2008), LFO na orkiestrę instrumentów basowych (2010), Théorie des cordes na gitarę basową i kontrabas (2010), Trans_Niagara na live electronics (2010), Eclipse continue na live electronics (2010), The Monster Which Never Breathes na organy i live electronics (2010), Choisir le moment de la morsure na gitarę elektryczną (2010), Rupture & dissipation na zespół (2012), Territoire de perte na gitarę elektryczną (2012), Szkic #3 na zespół (2012), Wolf Tone, utwór akuzmatyczny (2012), Araneide na live electronics (2013), Déperdition na kontrabas solo (2013), Convergence, Saturation & Dissolution na harfę elektryczną i live electronics (2014), INFRA na basy elektryczne (2014), Infra_Exposure, instalacja/performance/koncert na bas elektryczny solo (2015).