Po zdobyciu dyplomu inżyniera Stefan Prins (ur. w Belgii w 1979 r.) studiował grę na fortepianie i kompozycję w Królewskim Flamandzkim Konserwatorium w Antwerpii, a także technologię muzyczną w Królewskim Konserwatorium w Brukseli, sonologię w Królewskim Konserwatorium w Hadze i filozofię kultury oraz filozofię technologii na Uniwersytecie w Antwerpii. Od września 2011 swój czas dzieli między Europę i Stany Zjednoczone, gdzie pod kierunkiem Chai Czernowin pracuje nad doktoratem z kompozycji w Harvard University.
Jako kompozytor uzyskał ważne nagrody: International Impuls Composition Award (Graz, 2009), Staubach Honorarium (Darmstadt, 2009), Kranichsteiner Musikpreis (Darmstadt, 2010) i ISCM Young Composer Award (2014). W roku 2012 Belgijski Związek Dziennikarzy Muzycznych przyznał mu tytuł „Młodego belgijskiego muzyka roku”. W 2014 otrzymał laur Królewskiej Flamandzkiej Akademii Belgii.
Stefan Prins ściśle współpracuje z Nadar Ensemble jako kompozytor i członek rady artystycznej. Wraz z Thomasem Olbrechtsem i Joachimem Devillé był współzałożycielem tria muzyki improwizowanej collectief reFLEXible. Jego muzyka była wykonywana także m.in. przez Klangforum Wien, Nadar Ensemble, Ictus Ensemble, Nikel Ensemble, ensemble mosaik, Trio Accanto, Ensemble Dal Niente, ensemble recherche, Zwerm Electric Guitar Quartet czy Champ d’Action na takich festiwalach, jak Donaueschinger Musiktage, Darmstädter Ferienkurse, Wittener Tage für Neue Musik, Eclat, Musica Strasbourg, Ars Musica, Tzlil Meudcan, Impuls Festival, Huddersfield Contemporary Music Festival i Ultima Festival.
Jego ulubionym kolorem jest krwistoczerwony.
Ważniejsze utwory: In memoriam Luciano Berio na fortepian i fagot (2003), No habra una sola cosa que no sea una nube na zespół (2002–03), inDEPENDENCE na kwartet smyczkowy (2004), Etude intérieure #1 na fortepian i kamyki (2004), Schling na fortepian i live electronics (2005), Memory Space #2 na zespół (2005), Erosie (Memory Space #1) na altówkę i akordeon (2005), Ventriloquium na zespół i live electronics (2006), G.L.I.M. na taśmę (2006), Memory Space #3 na trąbkę i live electronics (2006), Not I na gitarę i live electronics (2007), FITTINGinSIDE na puzon (2007), Ensuite na wiolonczelę (2008), Fremdkörper #1 na flet, gitarę elektryczną, perkusję, wiolonczelę i live electronics (2009), Körper na orkiestrę kameralną (2009), Infiltrationen (Memory Space #4) na cztery gitary elektryczne i live electronics (2009), Fremdkörper #2 na zespół i live electronics (2010), Fremdkörper #3 (mit Michael Jackson) na jedenaścioro muzyków i sampler (2010), Plug’n Play na laptop i duży zespół (2011), Piano Hero #1 na instrument klawiszowy MIDI, live electronics i wideo (2011), Piano Hero #2 na fortepian, instrument klawiszowy MIDI, live electronics i wideo (2012, nowa wersja 2013), Hybrids na ośmiokanałową projekcję (2012), PARK (muzyka, tekst, performance, scenografia) na kwartet gitar elektrycznych i live electronics (2012), Generation Kill na perkusję, gitarę elektryczną, skrzypce, wiolonczelę, cztery kontrolery gier, cztery projekcje wideo, live electronics (2012), Generation Kill – offspring 1 na perkusję, wiolonczelę, dwa kontrolery gier, dwie projekcje wideo i live electronics (2012), Flesh+Prosthesis #1 na amplifikowany kwartet (saksofon, perkusja, gitara elektryczna, fortepian) i czterokanałową projekcję dźwięku (2013), I’m your body na amplifikowany kwartet (saksofon, perkusja, gitara elektryczna, fortepian), zespół kameralny i czterokanałową projekcję dźwięku (2013), Study for a Mirror Box na czterokanałową projekcję dźwięku (2014), Mirror Box (Flesh+Prosthesis) #3 na amplifikowany saksofon, perkusję, fortepian i elektronikę (2014).
