Frank Wingold

ur. 1968 w Speyer (Niemcy), zaczął grać na gitarze jako dziewięcioletni chłopiec. Początkowo uczył się prywatnie, w 1988 r. podjął studia w Hogeschool voor de Kunsten (Amsterdam) w klasie gitary klasycznej oraz jazzu.
Obecnie mieszka w Kolonii, gdzie prowadzi ożywioną działalność muzyczną jako lider zespołów, a także jako muzyk sesyjny. Współpracuje z teatrem muzycznym. Gra muzykę improwizowaną i komponowaną, używając zarówno gitary akustycznej, jak i elektrycznej. Poszukując własnego języka dźwiękowego, łączy technikę klasyczną
i jazzowo-rockową, czerpie inspirację z klasycznego repertuaru gitarowego XX w., z muzyki jazzowej
i improwizowanej, historii rocka, muzyki elektronicznej oraz etnicznej orientalnej i wschodnioeuropejskiej.
Jego trio Agog było zwycięzcą Europejskiego Konkursu Jazzowego w Brukseli w 1993 r.; uzyskało także nagrodę za najlepszą interpretację utworu belgijskiego, a sam Wingold otrzymał tytuł Najlepszego Solisty. W 2002 r. trio Agog wygrało konkurs jazzowy organizowany z okazji North Sea Jazz Festival w Hadze.
Frank Wingold jest ponadto członkiem jednego z najsławniejszych młodych zespołów w Europie – grupy Underkarl, z którą koncertował m.in. podczas Jazzfest Berlin 1997 i z którą regularnie wyrusza
w trasy koncertowe po różnych krajach. W 1995 r. wystąpił na podium Ruhr-Rock-Festival w Bochum
z grupą Martina Gassmann & Band, uzyskując I nagrodę.
Uczestniczył w słuchowiskach radiowych emitowanych live z aktorami i zespołami. Wziął udział
w realizacji Orfeusza Louisa Andriessena na scenie w Amsterdamie, a także opery Der Sprung Georga Hajdu. Był wykonawcą partii solowej w Bons na małą orkiestrę
i improwizatora Theo Loevendiego. Jest członkiem duetu gitar elektrycznych Shraeng, który uprawia współczesną muzykę „klasyczną” (komponowali dla nich Moritz Eggert i Theodor Pauss). Jest autorem i wykonawcą muzyki do kilku filmów, m.in. 040 Volkera Sattela (film bez słów o Hamburgu).