|
ur. 1951, studiował u Henriego Dutilleux, Georgesa Aperghisa, Paula Méfano
i Aurela StroĎ. W sezonie 1985/86 przebywał jako stypendysta w rzymskiej
Villa Medici; w 1998 r. otrzymał nagrodę sacem, w 1999 - Międzynarodową
Nagrodę unesco.
Komponował na zamówienie Radia France i Orkiestry Filharmonicznej Radia
Francuskiego. Szczególnym zainteresowaniem darzy teatr muzyczny; współpracował
z takimi artystami, jak Antoine Vitez, Stuart Seide, Daniel Martin i Xing
Xiang Gao, z choreografami Caroline Marcadé, Angelin Preljocaj i Odile
Duboc. Od dwunastu lat pracuje regularnie z reżyserem Alainem Fleischerem.
Poza działalnością twórczą zajmuje się również edukacją; od 1987
r. kieruje szkołą muzyczną w Gennvilliers pod Paryżem. Ponadto jest
animatorem znanego zespołu 2e2m.
Wraz z Laurence'em Pietrzakiem zrealizował film dokumentalny poświęcony
rumuńskiemu kompozytorowi Aurelowi StroĎ, wyróżniony nagrodą specjalną
jury festiwalu "Classic in images", organizowanego przez Muzeum
Luwru.
Ważniejsze utwory: Io na mezzosopran, chór 3-głosowy
i 11 instrumentów do tekstu wg Ajschylosa (1979-80), Chants cruels (La
Confession impudique) opera do libretta D. Martina, wg powieści
Tanizakiego (1987-92; nowa wersja 2000), Messe un jour ordinaire na głosy,
chóry
i 15 instrumentów (1993-94), La marche Caulaincourt na zespół
instrumentów dętych (1993), Trio avec accordéon na skrzypce, wiolonczelę
i akordeon (1995), Koncert skrzypcowy (wersja z orkiestrą 1998-99; wersja
z zespołem 2002), RaphaĎl, reviens, opera dziecięca do libretta
M. Berettiego (2000), Cruel songs na sopran i orkiestrę (2000), Trio na
klarnet, kontrabas i marimbę (2001), Cinq pi?ces pour harpe (2001), Lento
semplice e tango na orkiestrę (2001), Jodl IV na marimbę (2002), Kwintet
na obój, rożek angielski, dwie wiolonczele i harfę (2001).
Trio avec accordéon to punkt centralny twórczości
Bernarda Cavanny. Jego źródeł należy szukać w materiale Mszy na dzień
powszedni (Messe un jour ordinaire). Z kolei Trio miało stać się później
bazą materiałową
II części Koncertu skrzypcowego.
Utwór jest czteroczęściowy; trzy pierwsze części są krótkie, pomyślane
jako "przygotowanie" do czwartej, ostatniej, zainicjowanej przez
powolne ostinata. Zwraca uwagę niezwykle oryginalne brzmienie utworu.
Uprzywilejowane miejsce akordeonu nie jest tu przypadkiem, instrument ten
drogi jest sercu Cavanny. W utworze można wykryć rumuńskie rytmy "aksakowe",
co wskazuje na silne związki łączące kompozytora z Europą Południowowschodnią,
z Ukrainą,
z Uzbekistanem…
Prawykonanie Tria odbyło się w Brest (Francja) 31 stycznia 1996 r.
i było dziełem Tria Allers-Retours. W swym kształcie finalnym
kompozycja zaprezentowana została przez tych samych muzyków na Festiwalu
w Strasburgu we wrześniu 1997 r.
Utwór dedykowany jest Dominique Druhen. Czas trwania: 12 min.
|