Bent Sorensen

ur. 1958. Studiował kompozycję w latach 1983–87 u Iba NNrholma w Królewskiej Akademii Muzycznej w Kopenhadze, następnie u Pera NNrgĆrda i w Jutlandzkiej Akademii Muzycznej w Aarhus. Otrzymuje zamówienia od wybitnych muzyków i zespołów, m.in. od orkiestry London Sinfonietta, dla której napisał Shadowland. W 1995 r. jego Koncert skrzypcowy „Sterbende Gärten” otrzymał rekomendację Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów w Paryżu, w następnym roku – prestiżową Nordic Music Prize.

Ważniejsze utwory (od 1984): Lacrymae na orkiestrę (1984), Mädelein na flet, obój, klarnet, fagot i róg (1985), Lacrimosa na chór (1985), Les Tuchins na dwie wiolonczele, dwa puzony i dwie gitary elektryczne (1986), Adieu, kwartet smyczkowy (1986), Clairobscur na duży zespół kameralny (1987), The Lady of Shalott na altówkę (lub skrzypce, 1987), Minnewater na duży zespół kameralny (1988), Angel’s Music na kwartet smyczkowy (1988), Shadowland na duży zespół kameralny (1988–89), Funeral Procession na skrzypce, altówkę i zespół kameralny (1989), The Masque of the Red Death na fortepian (1990), The Echoing Garden na sopran, tenor, chór i orkiestrę do tekstów Cohena, Szekspira i Rilkego (1990–92), The Deserted Churchyard na 6 instrumentów (1990), Koncert skrzypcowy „Sterbende Gärten” (1992–93), The Lady of Shalott na kwartet smyczkowy (1993), Plainte d’un Troubadour na obój (1993), In Paradisum na dwa soprany, chór i duży zespół instrumentalny (1994–95), Schreie un Melancholie na kwartet smyczkowy (1994), Minnelieder – Zweites Minnewater na duży zespół kameralny (1994), Sirenengesang na zespół kameralny i kwartet smyczkowy (1994), The Birds of Lament na dwa puzony i perkusję (1995), Symfonia (1995–96), Koncert fortepianowy „La Notte” (1996–98), Sinful Songs na duży zespół kameralny (1997–98), Shadow Siciliano na gitarę (1997), The Wings of the Night na kwartet smyczkowy i puzon (1997), The Lady and the Lark na altówkę i duży zespół instrumentalny (1997), The Night of no Moon na duży zespół kameralny (1998–99), Sieben Sehnsüchte na skrzypce i fortepian (1999), Looking of Darkness na akordeon (2000), Kołysanki na fortepian (2000), Wokaliza na mezzosopran i skrzypce, tekst: Peter Asmussen (2001), Sześć pieśni na mezzosopran i skrzypce, teksty: Ono no Komachi i Hwang Chin-i (2001), Cavatina na mezzosopran, skrzypce i fortepian, tekst: Peter Asmussen (2001), Nocturnal na kwartet smyczkowy i puzon (2001), The Hill of the Heartless Giant na kontrabas (2001), The Weeping White Room na flet, obój, perkusję, fortepian i instrumenty smyczkowe (2002).