|
|
ur. 1972 w Legnicy. W latach 1990–95 studiował
kompozycję
u Leszka Wisłockiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu (dyplom z wyróżnieniem).
W 2000 r. rozpoczął podyplomowe studia kompozytorskie pod kierunkiem
Mariana Borkowskiego w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. W
2002 r. otrzymał dyplom z wyróżnieniem.
Laureat konkursów kompozytorskich krajowych i międzynarodowych: 1998
– III miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim łódź’98
za Szkic kapryśny na kameralną orkiestrę smyczkową; 2003 – wyróżnienie
na 24. Konkursie Irino Prize w Japonii za E-motion na dwa akordeony i ścieżkę
stereo; 2003 – wyróżnienie na Konkursie im. K. Szymanowskiego
zaiks w Warszawie za b-a-c-h na kwartet smyczkowy; 2003 – II miejsce
na XXV Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. L. Russolo we Włoszech
za E-motion. Od 2003 r. należy do Związku Kompozytorów Polskich.
Ważniejsze utwory: Impresja z wokalizą na sopran,
flet, wiolonczelę
i fortepian (1994), Szkic kapryśny na kameralną orkiestrę smyczkową
(1998), Kyrie na chór mieszany a cappella (2000), Illumination na flet
solo (2001), Komplex Symplexu, czterokanałowy projekt multimedialny
(2001), E-motion na dwa akordeony i ścieżkę stereo (2001), Ewolucje na
trzy grupy perkusyjne, fortepian i osiem instrumentów dętych blaszanych
(2001–02), Preludium na organy (2002), b-a-c-h na kwartet smyczkowy
(2002), Lamentacje na chór, orkiestrę, baryton i recytatora (2002),
Illumination II na klarnet solo (2003), Krawędź przestrzeni na zespół
kameralny, ścieżkę elektroniczną i delay (2003).
W E-motion już sam dwuznaczny tytuł sugeruje
podstawowe elementy konstrukcyjne. Zatem emocje i ruch („motion”)
wraz z jego specyficznymi formami generują podstawowy ciąg zdarzeń
muzycznych. Aktywnie wpisuje się weń ścieżka elektroniczna, oparta na
samplowanych brzmieniach akordeonu. Każdy dźwięk ścieżki, nawet
skrajnie odkształcony, jest powiązany ze źródłem brzmienia –
instrumentem akustycznym. Budowa utworu ma charakter segmentowy, od
A do J. Zasadniczo segmenty zestawione są na zasadzie kontrastu. Utwór
postępuje od luźno ze sobą powiązanych części (zasada kontrastu
emocjonalnego) do coraz większej integracji materiału na różnych płaszczyznach
konstrukcyjnych.
Utwór został zrealizowany w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia,
Studiu Kompozycji Komputerowej Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz w
studiu kompozytora.
Ryszard Osada
|
