|
ur. 1971 w Oławie. Studia kompozytorskie pod kierunkiem Włodzimierza
Kotońskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie ukończył w 1997 r. W wieku
22 lat zadebiutował na "Warszawskiej Jesieni" utworem La Strada.
Dwa lata wcześniej, w 1995 r., jego utwór 3 dla 13 otrzymał pierwszą
lokatę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Paryżu w kategorii
twórczości kompozytorów do lat 30. W tym samym roku Mykietyn otrzymał
zamówienie kompozytorskie festiwalu "Warszawska Jesień"
(zrealizował je utworem Eine kleine Herbstmusik).
W 1996 r. Epifora - zamówienie Programu 2 i Studia Eksperymentalnego
Polskiego Radia - zdobyła pierwszą lokatę w kategorii utworów młodych
kompozytorów na IV Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej w
Amsterdamie, znalazła się również w grupie czterech utworów
rekomendowanych w kategorii ogólnej.
Paweł Mykietyn jest założycielem zespołu Nonstrom, specjalizującego
się w wykonaniach muzyki współczesnej; gra na klarnecie. Jest laureatem
nagrody "Paszport" tygodnika "Polityka" (2000).
Ważniejsze utwory: …choć doleciał Dedal…
na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1990), La Strada na trzy instrumenty
(1991), Cztery
preludia na fortepian (1992), U Radka na klarnet, puzon, wiolonczelę i
fortepian (1993), 3 for 13 dla 13 wykonawców (1994), Sonatina für Alina
na saksofon altowy i taśmę (1994), Eine kleine Herbstmusik na zespół
kameralny (1995), Epifora na fortepian i taśmę (1996), Koncert na
fortepian i orkiestrę (1996), …na temat własny na zespół
kameralny (1997), Four for four na klarnet, puzon, wiolonczelę i
fortepian (1997), Kwartet smyczkowy (1998), Koncert na wiolonczelę i
orkiestrę (1998), Commencement de siŹcle na zespół kameralny i live
electronics (1999), Ignorant i szaleniec, opera kameralna wg T. Bernharda
(2001), Koncert na klawesyn i orkiestrę (2002), Kartka z albumu na
wiolonczelę i komputer (2002), Krzyki na smyczki (2002), Krew. Poemat
symfoniczny na wielką orkiestrę (2003), Lekko na sześć głosów męskich
(2003), Klave na klawesyn i orkiestrę kameralną (2004), ponadto muzyka
teatralna i filmowa.
Utwór Ładnienie do wiersza Marcina Świetlickiego pod
tym samym tytułem powstał na zamówienie festiwalu Warszawska Jesień
latem 2004 r. z myślą o znakomitym polskim barytonie Jerzym Artyszu.
Partii solowej towarzyszy mikrotonowo nastrojony klawesyn oraz kwartet
smyczkowy.
Paweł Mykietyn
Ładnienie
(czynny do odwołania, 2001)
Ładny dzień,
żebym spacerowała.
Ładne światło,
bym ciebie lepiej widział.
Ładny dzień
nam dzisiaj Bozia dała.
Ładny finał.
Ładny finał.
Najpierw się
pojawi ranka na mej dłoni.
(...)
Potem cień
na chwilę przetnie słońce.
I jeszcze jaśniej będzie.
I jeszcze boleśniej.
Ładnie tu.
Ładnie tu u Pana.
Niby zima,
a słońce mocno pełznie.
Ładnie tu.
Ładnie tu u Pana.
Ładny finał.
Ładny finał.
Padnie blask.
Zaświeci złodziejowi w oczy.
Padnie blask.
A pijakowi pęknie szklanka.
Padnie blask.
Zboczeniec z drogi zboczy.
Padnie blask.
Księdzu rozedrze się sutanna.
Ładny dzień,
żebym spacerowała.
Ładne światło,
bym ciebie lepiej widział.
Ładny dzień
nam dzisiaj Bozia dała.
Ładny finał.
Ładny finał.
Ładnie tu.
Słońce się rozpada.
Popiół lśniący
Na ziemię spada.
Noc jest lśniąca.
Ładnie tu u Pana.
Bestie rządzą.
Bestie rządzą.
Ładnie tu.
Bestie są dwugłowe,
Dwujęzyczne
I podwójnie płciowe.
Mnożą się
i pożerają owoce żywota swojego.
A potem wzajem
pożerają się.
Ładnie tu
i nawet bestii już tu nie ma.
Mrok zanika.
Przepaść się rozwiera.
Próżnia spada w przepaść.
W przepaść bez dna.
(...)
Ładny finał.
Ładny finał.
Ładnie tu.
Ładnie tu u Pana.
A będzie jeszcze ładniej.
Jeszcze jaśniej będzie.
Potem urodzisz słońce.
Potem urodzisz perłę.
|
