|
|
Bernhard Lang
ur. 1957 w Linzu, ukończył Konserwatorium im. Brucknera w klasie
fortepianu. Następnie przeniósł się do Grazu, gdzie kontynuował
studia pianistyczne (także w zakresie jazzu i aranżacji). Po ich ukończeniu
rozpoczął naukę kompozycji u Andrzeja Dobrowolskiego,
a pod kierunkiem h. m. Pressla uczył się kontrapunktu i poznawał ćwierćtonową
muzykę j. m. Hauera. Ponadto studiował filozofię
i filologię germańską.
W latach 1977-81 pracował w różnych grupach jazzowych, m.in.
w Septecie Ericha Zanna.
Od 1988 r. był nauczycielem teorii, harmonii i kontrapunktu na
Uniwersytecie Muzycznym i Sztuk Dramatycznych w Grazu.
Mieszka w Wiedniu.
Na jego twórczość znaczny wpływ wywarły studia pozainstytucjonalne u
Gösty Neuwirtha i Georga Friedricha Haasa. Drugiemu z nich Bernhard Lang
zawdzięcza także zamówienie utworu ćwierćtonowego na festiwal
Musikprotokoll w 1988 r.
W międzyczasie jego utwory były wykonywane na festiwalach: Styryjska
Jesień, "Alternativa" w Moskwie, Moskiewski Festiwal
Nowoczesny, Biennale w Hanowerze, Tage Absoluter Musik Allentsteig
I i II, Klangarten I i IV, Resistance Fluctuation w Los Angeles,
Salz-burger Festspiele, Wien Modern, Donaueschinger Musiktage, podczas Międzynarodowych
Kursów Wakacyjnych w Darmstadcie, na festiwalu w Witten i w. in.
Lang współpracował z zespołami: Klangforum Wien, Ensemble Recherche,
George Crumb Trio, Intro-Spection Graz, Fond, Klang-arten Wien. Niektóre
utwory realizował we współpracy z Winfriedem Ritschem (Hexagrammatikon,
Mozart 1789, Versuch über das Vergessen 2), Christianem Marczikiem (Rondell-Remise),
Edmundem Steirerem (Porn Again) i Christianem Loidlem (Icht I / Icht II,
dw 2).
Obecnie wchodzi w skład grup muzyki improwizowanej laleloo i vlo.
Okazjonalnie komponuje utwory studyjne dla różnych zespołów.
W 1998 r. wykładał gościnnie w klasie mediów Petera Weibelsa
w Wiedniu.
Ważniejsze utwory: Neue Tänze na skrzypce i fortepian
(1985), Necronomicon na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian
(1985), V na 64 generatory analogowe (1985), Zeitmasken na kwartet
smyczkowy (1986), Deformazioni della Notte, koncert na flet prosty,
orkiestrę smyczkową i perkusję (1986), Kohelet na chór, orkiestrę i
solistów (1987), Hexagrammatikon na sześć syntezatorów (1988), Stele
na dwa fortepiany w stroju ćwierćtonowym (1988), Relief na flet, altówkę
i harfę (1988), Mozart 1789 na aktorkę i dziewięć magnetofonów
kasetowych (1989), Zwischen Morgen und Mitternacht na fortepian i kwartet
smyczkowy (1989), Modern Monsters, 12 małych utworów na wiolonczelę i
fortepian (1990), Dwa sonety na chór mieszany (1990), II Kwartet
smyczkowy "Kleine Welten" (1991), Kwartet na flet solo (1991),
Brüche na klarnet, kwartet smyczkowy i fortepian preparowany (1992), Küstenlinien
na dwa fortepiany i podwójną perkusję (1992), La Bas ą S. na orkies-trę
basową, dwa saksofony tenorowe i altówkę (1993), Rondell-Remise na
mobilny zespół kameralny, mezzosopran i altówkę (1993), Felder na
orkiestrę smyczkową (1994), Icht I na mezzosopran i osiem instrumentów
(1994), Icht II na głos, taśmę i live electronics (1995), Versuch über
das Vergessen 2 na skrzypce, gitarę elektryczną i live electronics
(1995), Schrift 1 na flet (1996), Schrift 2 na wiolonczelę (1996),
Hommage ą Martin Arnold 1 na taśmę (1996), Hommage ą Martin Arnold 2
na wielką orkiestrę (1996), 60 for G. na kwartet saksofonowy (1996),
Schrift 3 na akordeon (1997), Schrift/Bild/Schrift na 7 instrumentów,
perkusję
i amplifikację live (1998), Schrift/Fragment 4 na trąbkę, róg i puzon
(1998), seria pt. Differenz/Wiederholung: 1 - na flet, wiolonczelę i
fortepian (1998), 2 - na zespół kameralny amplifikowany i trzy głosy
(1999), 3 - na flet, wiolonczelę i akordeon (2000), 4.1 - na puzon, altówkę
elektryczną i fortepian (2000), 5 - na 14 instrumentów i taśmę (2000),
6b - na gitarę elektryczną i loop-generator (2001), 1.2 - na flet,
saksofon tenorowy i fortepian (2002), loops from the 4th district na
kontrabas
i cd (2002), DW6a na elektryczną altówkę, elektryczne skrzypce
i loop-generator (2002), DW7 na wielką orkiestrę i loop-generator
(2002), DW10a na cytrę elektryczną i loop-generator (2002), DW10b na
koto, głos i loop-generator (2002), DW9 "puppe/tulpe" na głos
i osiem instrumentów do tekstów P. C. Loidla (2003), DW8 na orkiestrę i
dwa gramofony (2003), DW11 "orchestra loops #2" na orkiestrę
(2003), DW12 "cellular automata" na fortepian solo (2003), DW13
"the lotos pond" na dwa zespoły (2003), DW13b na sheng, altówkę,
flet i loop-generator (2003), DW15 "Songs/Preludes" na cytrę i
mezzosopran (2003).
DW9 "puppe / tulpe"
die schlange küßt
den schlafenden
daß der kreis
nicht gebrochen würde
p. c. loidl, 161201
die schlange küßt
den schlafenden
daß der kreis
nicht gebrochen würde
p. c. loidl, 161201
DW9 oparte jest na ostatnich tekstach austriackiego
poety Christiana Loidla "die Schlange küßt den schlafenden"
("wąż całuje śpiącego...").
Prezentują one pojęcie repetycji w sensie strukturalnym, gdyż tekst
skonstrukowany jest głównie z pętli. Loidl zapoznał mnie także
z książką Deleuze'a Difference and Repetition, a to poprowadziło do
trwałej konfrontacji tych dwóch pojęć i ich dialektyki.
W DW9 skupiłem się raz jeszcze na ostatnich tekstach Loidla, poddanych
dekonstrukcji przy pomocy techniki zapożyczonej z filmu eksperymentalnego
Martina Arnolda.
Próbuję spenetrować wnętrze tekstu: głosy ze środka, głosy wspomnień.
Nie czytałem tekstu podczas komponowania, tylko pozwoliłem, by sam
wynurzył się z pamięci, by krążył, a potem znowu zanurzył.
Zatem głos wynurza się jedynie z wnętrza utworu, jako metafora
struktury wewnętrznej, i w końcu pogrąża wśród partii
instrumentalnych.
Pętle są projekcją ruchów ciał śpiewaków, przetłumaczonych na ruch
dźwięku w przestrzeni przez trzy mikrofony, dające efekt ekstremalnego
rozprzestrzenienia.
DW9 poświęcone jest pamięci Christiana Loidla (zmarłego 17 grudnia
2001), przyjaciela, inspiratora i uduchowionego poety, "węża, który
całuje śpiącego".
|
