|
Hanna Kulenty
ur. 1961 w Białymstoku, jest kompozytorką polsko-holenderską. Od 1992
r. mieszka w Warszawie i w Arnhem (Holandia).
W latach 1980-86 studiowała kompozycję pod kierunkiem Włodzimierza Kotońskiego
w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. W latach 1986-88
kontynuowała studia kompozytorskie
u Louisa Andriessena w Królewskim Konserwatorium Muzycznym
w Hadze. Uczestniczyła w kursach kompozytorskich organizowanych przez
ptmw oraz w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt.
Od 1989 r. pracuje jako wolny kompozytor, realizując liczne zamówienia i
korzystając ze stypendiów twórczych. Daje również wykłady w różnych
instytucjach muzycznych, konserwatoriach i na kursach. W 1990 r. przez rok
była guest composer Deutscher Akademischer Austauschdienst (daad) w
Berlinie. W 1998 r. została zaproszona jako gościnny wykładowca na trzy
uniwersytety w Los Angeles.
W latach 1999/2000 pełniła funkcję composer-in-residence przy Het
Gelders Orkest w Holandii. W listopadzie 2000 r. Radio Niemieckie
w Kolonii zorganizowało jej koncert monograficzny (wydany na cd Arcs
& Circles). W 2004 r. była wykładowcą podczas festiwalu Other Minds
10 w San Francisco.
W 1985 r. otrzymała II nagrodę na Europejskim Konkursie Młodych
Kompozytorów w Amsterdamie za utwór Ad unum, a w 1987 r. Nagrodę
Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (II klasy). Tego
samego roku zdobyła II nagrodę na Konkursie Koła Młodych zkp za Ride.
Jest także laureatką nagród konkursów kompozytorskich organizowanych
przez Oddział Warszawski zkp - za Quinto (I nagroda, 1986), Breathe (I
nagroda, 1987), Cannon (III nagroda, 1988) oraz aaa Tre (II nagroda,
1989). W 2003 r. uzyskała pierwszą lokatę na 50. Międzynarodowej
Trybunie Kompozytorów unesco za Koncert na trąbkę i orkiestrę.
Brała udział w pracach jury podczas Münchener Biennale w 1995 r.,
Gaudeamus Music Week 2002 w Amsterdamie oraz IX Międzynarodowego Konkursu
Kompozytorskiego im. Kazimierza Serockiego
w Warszawie w 2004 r. Została również zaproszona do jury VI edycji
International New Chamber Opera Competition "Orpheus-Luciano Berio
2003-04".
Ważniejsze utwory: dwa kwartety smyczkowe (1984,
1990), Ad unum na orkiestrę (1985), Sesto na fortepian (1985), Przypowieść
o ziarnie, monodram do tekstu Sylvii Plath na alt, flet, skrzypce,
kontrabas, perkusję i taśmę (1985), Quatro na orkiestrę kameralną
(1986), Arci na perkusję (1986), I Symfonia (1986), Quinto na dwa
fortepiany (1986), Ride dla sześciu perkusistów (1987), II Symfonia na
chór i orkiestrę (1987), Breathe na orkiestrę smyczkową (1987), Arcus
dla trzech perkusistów (1988), Cannon na skrzypce i fortepian (1988), aaa
Tre na altówkę, wiolonczelę i kontrabas (1988), One by One na marimbę
(1988), Perpetuus na orkiestrę kameralną (1989), Trigon na orkiestrę
kameralną (1989), I Koncert fortepianowy na fortepian i orkiestrę
kameralną (1990), II Koncert fortepianowy na dwa fortepiany i orkiestrę
(1991), Air na orkiestrę kameralną (1991), E for E na klawesyn (1991), I
Koncert skrzypcowy na skrzypce solo z delayem i orkiestrę kameralną
(1992; wersja na skrzypce solo z delayem i orkiestrę symfoniczną -
1993), Passacaglia na orkiestrę kameralną (1992), Cadenza na skrzypce
solo z delayem (1992), Still Life with Cello na wiolonczelę (1993),
Sinequan na wiolonczelę (1993), A Cradle Song na skrzypce, wiolonczelę i
fortepian (1993), Lysanxia na gamelan i taśmę (1993), Czwarty krąg na
wiolonczelę (lub altówkę i skrzypce) i fortepian (1994), Sinequan Forte
A na wiolonczelę solo z delayem i orkiestrę symfoniczną (1994),
Sinequan Forte B na wiolonczelę solo z delayem i orkiestrę kameralną
(1994), Piąty krąg na flet altowy solo z delayem (1994), Szósty krąg
na trąbkę i fortepian (1995), Going Up 1 na skrzypce i kontrabas (1995),
Going Up 2 na zespół kameralny (1995), The Mother of the Black Winged
Dreams, opera (1996), II Koncert skrzypcowy (1996), Trzeci krąg na
fortepian solo (1996), Sierra na skrzypce i wiolonczelę (1996), Blattinus
na kwartet saksofonowy (1996), Certus na orkiestrę kameralną (1997),
Elfen, muzyka baletowa na orkiestrę kameralną (1997), Waiting for... na
fortepian i głos (1997), Part One na orkiestrę symfoniczną (część
pierwsza III Symfonii, 1997-98), Stretto na flet, klarnet, wiolonczelę i
gitarę (1998), Rapidus na kwartet saksofonowy (1998), Harmonium na
fisharmonię (1999), mm-Blues na dwa fortepiany i dwie perkusje (1999),
III Symfonia (1998-2000), Decimo na chór mieszany a cappella, Drive Blues
na fortepian (2000), Koncert na flet i orkiestrę kameralną (2001),
Asjaawaa na mezzosopran, flet, harfę, fortepian i elektronikę (2001),
Crossing Lines na skrzypce, klarnet i fortepian (2001), Koncert na trąbkę
i orkiestrę symfoniczną (2002), Hoffmanniana, opera (2003), III Koncert
fortepianowy (2003), Rainbow 3 na fortepian i dwa instrumenty dęte
(2003), Mezzo Tango na zespół instrumentów dętych blaszanych (2004),
Postcard from Europe na zespół (2004).
Rainbow 3 na fortepian i dwa instrumenty dęte bazuje
na pierwszych 16 tonach harmonicznych (alikwotach) od dźwięku a. Numer 3
w tytule oznacza liczbę instrumentów. Utwór może być wykonywany w różnych
kombinacjach instrumentów dętych, jak trąbka/puzon, flet/fagot lub
klarnet/klarnet basowy.
|