|
|
Raymond Deane
ur. 1953, wychował się na wyspie Achill u zachodnich wybrzeży Irlandii,
od dziesiątego roku życia mieszkał kolejno w Dublinie, Bazylei,
Kolonii, Berlinie, Oldenburgu i Paryżu. W latach 1974–79 studiował
kompozycję pod kierunkiem Gerarda Bennetta, Karlheinza Stock-hausena i
Isanga Yuna. Obecnie mieszka w Dublinie i w Céret (Francuska Katalonia),
pracując jako wolny kompozytor, pianista i autor.
Jego utwory prezentowane były na międzynarodowym festiwalu
L’Imaginaire Irlandais, podczas Światowych Dni Muzyki mtmw i na Międzynarodowej
Trybunie Kompozytorów. Raymond Deane pełni funkcję dyrektora
artystycznego rté Living Music Festival, którego pierwsza edycja odbyła
się w 2002 r., a druga planowana jest na rok bieżący.
Jest członkiem oficjalnej irlandzkiej Academy of Creative Artists „Aosdána”.
Ważniejsze utwory (od 1984): de/montage na orkiestrę
(1984), Chamber Concertino na orkiestrę kameralną (1985), Rhizome na
klawesyn solo na cztery ręce i smyczki (1985), Ecarts na skrzypce, altówkę
i wiolonczelę (1986), Tresholds na orkiestrę (1987, II wersja 1991), Mórchuid
cloch is gannchuid cré na sopran i orkiestrę (1987), Quaternion na
fortepian
i orkiestrę (1988), Contretemps na dwa fortepiany (1989), After-Pieces na
fortepian (1989–90), Krespel’s Concerto na skrzypce i orkiestrę
(1990), November Songs na mezzosopran, obój, klarnet basowy, fortepian,
skrzypce i wiolonczelę (1990), Ein Blatt Baumlos na wiolonczelę i
perkusję (II wersja, 1990), The Poet and his Double na mezzosopran, tenor
i baryton solo, klarnet, róg, perkusję, fortepian, skrzypce, wiolonczelę
i trzech aktorów (1991), Catenae na duży zespół instrumentalny (1991),
Alembic na orkiestrę dętą (1992), Birds and beasts na skrzypce
i fortepian (1992–93), Seachanges (with Danse Macabre) na zespół
(1993), Apostille na organy (1993), …Una Musica Riposa na
mezzo-sopran, obój, wiolonczelę i fortepian (1993), Koncert na obój i
wielką orkiestrę (1993–94), Epitomes na orkiestrę
(1993–94), Epilogue na obój
i gitarę (III wersja, 1994), Catacombs na klarnet, skrzypce, wiolonczelę
i fortepian (1994, II wersja 2004), Vampirella/Company of Wolves na
saksofon sopranowy, gitarę, fortepian, organy, wiolonczelę, perkusję
i taśmę (1994), Fügung na klarnet basowy i klawesyn (1995), Silhouettes
na kwartet smyczkowy (II wersja 1995), Dekatriad na 12 smyczków (1995),
Two Songs for Paris na mezzosopran, altówkę i fortepian (1995), Orphica
na fortepian (III wersja, 1996), Idols na organy (II wersja, 1996), Marche
Oubliée na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (dwie wersje, 1996 i 2004),
Moresque na obój i perkusję (1996), Excursus na saksofon
sopranowy/klarnet (obie wersje 1996), So quiet now… na sopran, altówkę
i fortepian (1996), Chorale na fortepian (1995–96), The Wall of
Clouds na dwa soprany, mezzosopran i tenor solo oraz zespół (1997),
Brown Studies na kwartet smyczkowy (1997–98), Rhau’s Rounds na
fortepian (1998), Spring Leaves na flet i fortepian (1998), Parthenia
Violata na skrzypce i fortepian (1998), Ripieno na orkiestrę
(1998–99), Pentacle na skrzypce i wiolonczelę (2000), Inter Pares
na kwartet smyczkowy (2000), Equali na kwartet smyczkowy (2001),
Passage-work na sopran solo, zespół instrumentalny i taśmę (2001),
…a fire was in my head… na smyczki (2002), Bagatelle for L. B.
na kwartet smyczkowy (2002), Koncert skrzypcowy (2003).
Catacombs (Katakumby)
Utwór powstał w 1994 r. na zamówienie dublińskiego Project Arts Centre
dla północno-irlandzkiego zespołu Sequenza i został przez niego
prawykonany w Project Arts Centre rok później.
„Duch zmarłego Hartmanna kieruje mą uwagę ku czaszkom i
piszczelom; z wnętrza czaszek sączy się łagodne światło”. Słowa
Musorgskiego wzbudziły we mnie zainteresowanie ósmym epizodem cyklu
Obrazki z wystawy, zainspirowanym w całości malarstwem Wiktora Hartmanna.
Osiem odcinków mojego utworu Catacombs wywodzi się w całości z materiału
Musorgskiego – niekiedy wprost, niekiedy pośrednio, w ujęciu
„neo-serialnym”. Utwór zawiera kołysankę (Berceuse fun?bre)
i fugę (Catacombs fugue)...
|
