Muntendorf, Brigitta

studiowała kompozycję w Bremie u Younghi Pagh-Paan i Günthera Steinkego oraz w Kolonii u Krzysztofa Meyera, Rebekki Saunders i Johannesa Schöllhorna. W czasie studiów założyła Ensemble Garage, który stał się niezależną platformą dla muzyków, kompozytorów i artystów rozmaitych specjalności tworzących nowe dzieła i rozwijających nowe formy koncertów we wzajemnej współpracy i na próbach. Jako kompozytorka i jako dyrektor artystyczny Ensemble Garage Brigitta Muntendorf rozwija wizję muzyki odnoszącej się w wielowarstwowej kontekstualizacji do rozmaitych form sztuki i wyrazu. Pracuje również nad tłumaczeniem zjawisk społecznych na język muzyki poprzez badanie rizomatycznych przestrzeni. Koncepcje te znalazły wyraz w utworach teatru muzycznego, jakie Muntendorf od roku 2011 tworzyła wspólnie z reżyserem Thierrym Brueglem dla festiwalu miniatur operowych w Salzburgu. Komponując serię utworów Public Privacy na solistę, użytkowników YouTube i elektronikę, rozwinęła koncepcję "społecznego komponowania" (social composing) poprzez eksperymenty z rozmaitymi formami artystycznej współpracy w przestrzeni publicznej. Cykl ten festiwal Wittener Kammermusiktage przedstawił w roku 2016 w formie trwającej trzy dni prezentacji uzupełnionej o instalację audiowizualną. Obecnie kompozytorka pracuje nad utworami teatru muzycznego dla Biennale w Monachium (2016), festiwalu Eclat w Stuttgarcie (2017) oraz nad zamówieniem dla City Dance w Kolonii, które będzie trwającym dwanaście godzin spektaklem z udziałem 300 muzyków i 80 tancerzy. Brigitta Muntendorf komponowała również na zamówienie takich festiwali w Niemczech, jak Acht Brücken w Kolonii czy ensemble:europa (WDR), jest laureatką wielu nagród, m.in. imienia Bernda Aloisa Zimmermanna i Carla von Ossietzky'ego, I nagrody Hochschule für Musik und Tanz w Kolonii. W roku 2014 otrzymała Nagrodę Promocyjną Fundacji Ernsta von Siemensa i wydała pierwszą płytę CD z własnymi kompozycjami, zatytułowaną it may be all an illusion - uzupełnieniem płyty będzie platforma internetowa z ostatnimi utworami wideo.

Kompozytorka współpracowała z wieloma zespołami, jak Ensemble Mosaik, oh-Ton Ensemble, Asko|Schönberg Ensemble, PHACE, Calefax, Decoder Ensemble, Klangforum Wien, Musikfabrik i Ensemble Modern. Obecnie Brigitta Muntendorf uczy kompozycji na Uniwersytecie w Siegen, wykładała również gościnnie w Hochschule für Musik und Tanz w Kolonii, prowadzi także regularne warsztaty kompozycji. Mieszka w Kolonii i w Wiedniu.

Wybrane utwory: Conzerrt in Streifen na taśmę i wideo (2005), Klangviren na orkiestrę (2006), Chicken&Chickets / Latexkonzert, performans (2008), moving in between (we współpracy z Julią Weissenberg), performans, wideo i kompozycja dźwiękowa (2008-09), Crack na wielką orkiestrę (2008-2009), Hinterhall na saksofon, perkusję, wideo i światło (2009), Überhall na klarnet, skrzypce, saksofon, puzon, kontrabas, perkusję, dźwięki zarejestrowane i wideo (2009), Poe-try (2009) na saksofon, puzon, wiolonczelę, kontrabas, gitarę elektryczną, głos, syntezator i dwóch perkusistów (2009), Hörzu na jedenaście instrumentów (2009), Die Leute, instalacja dźwiękowa dla Wystawy Światowej w Hanowerze (2009-10), reinhören na zespół (2010), durchhören na pięć instrumentów dętych drewnianych, Yes, Master na czterech performerów i dźwięki zarejestrowane (2011), ...und auch woanders, teatr muzyczny na narratora, dyrygenta i zespół (2011), Wer zum Teufel ist Gerty, teatr muzyczny na dwóch aktorów, dwóch śpiewaków i zespół (2011), Etikette na saksofon altowy i klarnet basowy (2011), Sweetheart, Goodbye na głos, głośnik mono i osiem instrumentów (2011-12), Abschminken na wideo, mezzosopran, flet basowy, fortepian, perkusję, altówkę i wiolonczelę (2012), Rundumschlag na flet, gitarę elektryczną, fortepian, perkusję, skrzypce i wiolonczelę (2012), Hello Body, instalacja wideo na aktorkę i głos (2012), In Sync na dwa duże zespoły (2012), behind her back na perkusję, flet, klarnet, altówkę, puzon, fortepian i światła (2012/13), shivers on speed na flet basowy, klarnet basowy, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2012-13), missing T na trzynaście instrumentów (2013), Endlich Opfer na zespół, czterech śpiewaków, chór dziecięcy, aktora, wideo i dźwięki zarejestrowane (2013), Public Privacy #1 Piano Cover na keyboard, wideo i dźwięki zarejestrowane (2013), Public Privacy #2 Flute Cover na flet, wideo i dźwięki zarejestrowane (2013), Public Privacy #3 Trumpet Cover na trąbkę, wideo, dźwięki zarejestrowane i live electronics (2013), Public Privacy #City, performans w przestrzeni publicznej (2014), Islands of Light, performans (2014), Key of Presence na dwa fortepiany, elektronikę i dźwięki zarejestrowane (2014-15), Public Privacy #4 Leap In the Dark na gitarę elektryczną, wideo i dźwięki zarejestrowane (2015), Living Thesis, instalacja audiowizualna (2015), Free Play, instalacja audiowizualna dla trzech wykonawców (2015).