ur. w 1958 brytyjski kompozytor pochodzenia albańskiego. Studia kompozytorskie rozpoczął u Tonina Harapiego w Konserwatorium Tirańskim. Po uzyskaniu dyplomu w 1982 r. przez trzy lata pracował z muzykami ludowymi w miasteczku Përmet w południowej Albanii.

W 1991 r. wyemigrował do Anglii, gdzie pod kierunkiem Davida Blake’a otrzymał stopień doktora w zakresie kompozycji na Uniwersytecie w Yorku (1991–96). Zdobywca prestiżowego Stypendium Pamięci Lionela Robinsa w 1993 r. (był jedynym w tym roku tak wyróżnionym kandydatem z Wielkiej Brytanii), uczestniczył w kursach w Tanglewood (1996) pod kierunkiem Bernarda Randsa oraz Pracowni Kompozytorskiej na Uniwersytecie Kalifornijskim (1998) pod kierunkiem Briana Ferneyhough. Twórczość Simaku jest obecna i ceniona w Europie i Ameryce od ponad dwóch dziesięcioleci. Jego utwory były wykonywane podczas dziewięciu Światowych Dni Muzyki Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, znalazły się także w programie międzynarodowych festiwali w Huddersfield, Tanglewood, Miami, Weimarze, Rzymie, Stambule, Alicante, Innsbruku, Viitassari (Finlandia) oraz na November Music Festival w Holandii i Biennale w Zagrzebiu.

Kompozycje Thomasa Simaku transmitowane były przez szereg publicznych rozgłośni radiowych. Wśród wykonawców jego utworów są m.in. Arditti Quartet, Diotima Quartet, Kreutzer Quartet, Orkiestra Kameralna Unii Europejskiej, MusikFabrik, Raschèr Saxophone Quartet, New London Orchestra, Concorde Ensemble (Dublin), El Perro Andaluz (Drezno), Insomnio Ensemble (Utrecht), Sinfonietta Athelas (Kopenhaga). W 2004 r. Simaku otrzymał pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Kazimierza Serockiego, w 2009 Brytyjska Akademia Kompozytorów i Autorów (BASCA) przyznała mu nagrodę za utwór Soliloquy V – Flauto Acerbo. Za Koncert na orkiestrę otrzymał I nagrodę Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego w 100-lecie urodzin Witolda Lutosławskiego (Warszawa, 2013). Obecnie Thomas Simaku jest starszym wykładowcą kompozycji na Uniwersytecie w Yorku.

 

Ważniejsze utwory (od 1995): The Eagles na zespół instrumentów dętych blaszanych (1995), Tanglewood Trio na klarnet, altówkę i fortepian (1996), From Across the Sea na trzy flety (1997), Guirlande de Flutes na zespół fletowy (1997), Canticello na wiolonczelę i orkiestrę kameralną (1997), Plenilunio na 12 solowych instrumentów smyczkowych (1998), The Eagle on the Cross na orkiestrę (1998), Illuminazione na zespół (1999), Six Albanian Folksongs na waltornię i fortepian (1999), Sea Images na flet i fortepian (2000), Soliloquy I na skrzypce solo (2000), Soliloquy II na wiolonczelę solo (2001), The Flight of the Eagle na fortepian (2001), Luxonorité na zespół (2001), Soliloquy III na altówkę solo (2002), Due Sotto-Voci na skrzypce solo (2003), II Kwartet smyczkowy „Radius” (2003), Reflexions de la Croix I na zespół (2003), Reflexions de la Croix II na zespół (2003), Reflexions de la Croix III na skrzypce solo i zespół (2004), III Kwartet smyczkowy „Voci Celesti” (2004), Plenilunio II na orkiestrę smyczkową (2004), Hyllus na orkiestrę (2004), des pas chromatiques – Hommage à Debussy na fortepian (2005), Arc-en-ciel, koncert na wiolonczelę i orkiestrę (2006), Insomnio dla 15 wykonawców (2007), Soliloquy IV na klarnet basowy (2008), Clarimbasso na klarnet kontrabasowy i perkusję (2008), Three Albanian Folk Songs na chór żeński (2010), IV Kwartet smyczkowy (2011), Hommage à Kurtág na fortepian (2011), Akhmatova Song na sopran i wiolonczelę (2011), The Shadow of a Brass Line na orkiestrę (2011), Trois Esquisses na fortepian (2012), Koncert na orkiestrę (2013).