ur. 25 listopada 1952 r. w Grodnie. Jest absolwentem Wydziału Matematyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego (1976) i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1981, dyplom z wyróżnieniem). W roku 1989 uzyskał tytuł doktora sztuk muzycznych na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii. Stanisław Krupowicz jest autorem utworów kameralnych, orkiestrowych i elektroakustycznych. Jego muzyka była wykonywana w krajach Europy, Azji i obu Ameryk. Jest dwukrotnym laureatem nagród Fundacji im. Aleksandra Borodina, rekomendacji na Paryskiej Trybunie Kompozytorów, wyróżnienia na VIII Konkursie im. Irino w Tokyo, drugiej nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Komputerowej NEWCOMP w Bostonie i II Nagrody na XXIV Konkursie Młodych Kompozytorów ZKP. Był stypendystą Fulbrighta, ASCAP, Prix de Paris, Fundacji Barbary Piaseckiej-Johnson, Fundacji Leverhulme’a.

W latach 1993–96 członek Komisji Programowej Festiwalu Warszawska Jesień. Współzałożyciel, a w latach 1998–2000 prezes Fundacji Przyjaciół Warszawskiej Jesieni. Między innymi z jego inicjatywy w roku 2005 powstał we Wrocławiu festiwal Musica Electronica Nova, którego był pierwszym dyrektorem artystycznym. Obecnie jest profesorem sztuk muzycznych i pracuje w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie wykłada kompozycję i muzykę komputerową oraz kieruje jej Studiem Kompozycji Komputerowej.

Ważniejsze utwory (od 1995): Happy Winds to the Rose No. 3 na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1995), Pewne szczególne przypadki Uogólnionej Kadencji Wielkiej Doskonałej na syntezatory i komputery (1995), Polonez 1995 na orkiestrę (1995), Komentarz, wersja na 12 głosów (1996), Miserere na sopran solo i dwa chóry a cappella (1996), Oratorium na Boże Narodzenie na solistów, chór i orkiestrę kameralną (1997), 444 na kwartet smyczkowy (1998), Gratanter iubilemus na dwa chóry a cappella (1998), Centum annos na alt, improwizującego dyrygenta i chór a cappella (2000), Paragon Paradigm na sinfoniettę (2000), Fanfary dla ACh na orkiestrę kameralną (2000), Partita na wiolonczelę i komputer (2002), Nativity na chór a cappella do tekstu Williama Blake’a (2004), Europa, opera komputerowa w jednym akcie do libretta wg Williama Blake’a (2004), ...everything that lives is holy... na chór a cappella do tekstu Williama Blake’a (2007), Lament Rzeczypospolitej do tekstu Mikołaja Reja na alt i komputer (2008), Muzyka najwyższego splotu na kwartet komputerowy (2009), Dwie strony na fortepian (2009), Prolongement na amplifikowany kwartet smyczkowy i komputer (2009), Opus 10 na komputer i projekcję dźwięku w systemie ambisonic (2010), Komputer Chopina op. 10, spektakl audiowizualny (współautorzy: Marcin Bortnowski, Marcin Rupociński, 2010), Koncert komputerowy na komputer i orkiestrę (2011), Machinae coelestes na sopran, chór, komputery i orkiestrę (2013), Koncert fortepianowy (2013).