(1925-2014)

Kompozytor i pedagog; ur. w 1925 r. w Warszawie, zm. w 2014 r. tamże. Utożsamiany z polską awangardą muzyczną lat 50. i 60. Jego utwory z tego okresu pisane były w technice dodekafonicznej i serialnej, potem aleatorycznej, i związane z tzw. teatrem instrumentalnym. W latach 70. jego twórczość ewoluowała w kierunku "nowej tonalności" i postmodernizmu. W latach 1976-82 powstały jego poematy symfoniczne z cyklu Róża wiatrów, a także liczne utwory na zespoły kameralne.
Kotoński był ściśle związany ze Studiem Elektronicznym Polskiego Radia. Swoje kompozycje realizował także w studiach muzyki elektronicznej w Kolonii, Paryżu, Bourges, Sztokholmie, Fryburgu Bryzgowijskim i Buffalo.
Był profesorem kompozycji i kierownikiem studia muzyki komputerowej Akademii Muzycznej Fryderyka Chopina w Warszawie, wychowawcą kilku pokoleń polskich kompozytorów. Studentami jego byli m.in. tacy kompozytorzy, jak: Paweł Szymański, Hanna Kulenty, Stanisław Krupowicz, Tadeusz Wielecki, Jacek Grudzień, Paweł Mykietyn. Gościnnie wykładał na uczelniach w Sztokholmie (1971), Buffalo (1978), Los Angeles (1982), Jerozolimie (1990) i Seulu (1994-95). Opublikował m.in. prace: Muzyka elektroniczna (1989 i 2002), Instrumenty perkusyjne we współczesnej orkiestrze (1963) i Leksykon współczesnej perkusji (1999). W latach 1974-75 był naczelnym redaktorem muzycznym Polskiego Radia, a w latach 1983-89 prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej i jednym z twórców Wakacyjnych Kursów dla Młodych Kompozytorów w Kazimierzu. Kotoński był laureatem Dorocznej Nagrody Związku Kompozytorów Polskich (1976), Nagrody I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (dwukrotnie: w 1989 i 2000) oraz Prix Magisterium w Bourges (1998).

Ważniejsze utwory: 3 symfonie (1995, 2002 i 2006), 4 poematy symfoniczne: Róża wiatrów (1976), Bora (1979), Sirocco (1981) i Terra incognita (1994), koncerty: obojowy (1972), skrzypcowy (1996) i klarnetowy (2003), cykl utworów na instrumenty i warstwę elektroniczną: Muzyka wiosenna (1978), Pełnia lata (1979), Pieśń jesienna (1981) i Podróż zimowa (1995), Kwintet fletowy (Wilanowskie pejzaże, 2002), Kwintet na instrumenty dęte (1964), I Kwartet smyczkowy (2002), II Kwartet smyczkowy (2008), 7 Haiku na sopran i zespół kameralny (1994), Monochromia na obój solo (1964), Mellan Hoch Fiss na trąbkę solo (1971), Partita na klawesyn solo (2009), Czarne słońce dla sześciu perkusistów (2010). Z muzyki na taśmę: Etiuda konkretna (na jedno uderzenie w talerz) (1959), Mikrostruktury (1963), Gry dźwiękowe (Studio WDR, Kolonia 1967), AELA (1970), Eurydice (GRM, Paryż 1970), Les Ailes (GMEB, Bourges 1973), Zatarty ślad (1982), Antiphonae (EMS Sztokholm i Studio Eksperymentalne PR 1989), Tierra caliente (1992).