W kompozycji odnajdziemy impulsy muzyki Scelsiego oraz osobliwe bogactwo śpiewu rudzika współgrające z gęstymi ćwierćnutami – od głębokich burdonów, wyrastających i rozwijających się w ćwierćtonowe pulsacje, do zakłóceń i polifonicznych interakcji w brzmieniowej tkance ubarwionej zderzeniami ćwierćtonów, które wzmacniają, podkreślają i kreują wewnętrzną dynamikę: od nich do małych glissand z nagrań głosów ptaków, glissand, które także wyrastają z odchyleń tonu inspirowanych przez improwizacje Scelsiego, zwieńczonych wielką częścią finałową. „Cardinem” po łacinie oznacza „punkt zwrotny” – w utworze następuje zwrot w stronę tego, co samowystarczalne, w stronę prostszego obrazu dźwiękowego, otwarcia i uchwycenia drobnych zaburzeń.

Ragnhild Berstad, 10 listopada 2014