|
flecista włoski, studiował pod kierunkiem Annymarii Morini, głęboki
wpływ wywarła nań także Manuela Wies-ler. W wieku 22 lat zdobył
Kranichsteiner Musikpreis w Darmstadcie i od tego momentu datuje się
początek jego błyskotliwej kariery wirtuozowskiej. Koncertował w tak
ważnych ośrodkach życia muzycznego, jak Berlin, Kolonia
(filharmonia), Wiedeń (Konzert-haus), Londyn (Royal Festival Hall),
Paryż (ThéČtre du ChČtelet), Nowy Jork (Lincoln Center), Tokio
(Opera City House), Rzym (Parco della Musica), Bruksela (Palais des
Beaux Arts). Występował jako solista z orkiestrami rai, wdr w
Kolonii, Philarmonia Orchestra, Les Percussions de Strasbourg, Neue
Vocalsolisten Stuttgart i Schola Heidelberg, pod batutą Pierre’a
Bouleza, Petera Eötvösa, Heinza Holligera, Kazushi Ono, Oswalda
Sallabergera, Ilana Volkova, Hiroshi Wakasugi.
Mario Caroli znany jest ze swej wszechstronności i kunsztu, a szereg
wybitnych kompozytorów, wśród nich J. Dillon, I. Fedele, B.
Ferneyhough, M. Gervasoni, T. Hosokawa, G. Kurtág, B. Jolas, B.
Mantovani, K. Saariaho, S. Sciarrino, M. Stroppa i J. Yuasa,
dedykowało mu swe utwory. Sciarri-no nazwał go „Paganinim fletu”, z
równym podziwem wyrażali się też o nim Kurtág i Yuasa.
W dyskografii artysty ważne miejsce zajmują portrety kompozytorów,
chętnie emitowane w wielu radiofoniach. Muzyk jest też cenionym
pedagogiem; pełni funkcję profesora w tzw. „cycles de
perfectionnement”, prowadzonych przez Conservatoire National w
Strasburgu, gdzie obecnie mieszka. Prowadzi również klasy
mistrzowskie na całym świecie.
W wieku 23 lat ukończył także studia filozoficzne (dyplom summa cum
laude na podstawie pracy
o Nietzschem).
|
