HOMEProgramBiletyBiuroO festiwaluMiejsca koncertówSponsorzyArchiwumDownloadNewsGaleria

Następny koncert
Powrót
Wszystkie koncerty
Imprezy towarzyszące
Indeks kompozytorów Indeks wykonawców

 

Toshio Hosokawa

ur. 1955 w Hiroszimie. W 1976 r. wyjechał do Berlina Zachodniego, aby studiować kompozycję pod kierunkiem Isanga Yuna w tamtejszej Hochschule der Künste. W latach 1983-86 kontynuował studia w Staatlichen Hochschule für Musik we Fryburgu Bryzgowijskim w klasie Klausa Hubera.
W 1980 r. po raz pierwszy uczestniczył w letnich kursach w Darmstadcie, gdzie wykonano jego utwór. Od tego czasu kompozycje Hosokawy były prezentowane w Europie i Japonii, przynosząc mu międzynarodową renomę oraz wiele nagród, w tym I nagrodę na konkursie kompozytorskim z okazji stulecia orkiestry Filharmonii Berlińskiej (1982), Rheingau Musikpreis (1998), Duisburger Musikpreis (1998), "musica viva-Preises der ard und bmw ag" (2001) oraz Otaka Prize za koncert harfowy Re-turning (2002).
W 2001 r. został członkiem Akademie der Künste w Berlinie.
W charakterze kompozytora-rezydenta, guest composer lub wykładowcy był zapraszany przez niemal wszystkie ważniejsze europejskie festiwale, jak Międzynarodowe Kursy Wakacyjne Nowej Muzyki
w Darmstadcie (od 1990), Biennale w Wenecji (1995, 2001), Biennale w Monachium (1998), Międzynarodowa Letnia Akademia "Mozarteum" w Salzburgu (1998), Internationale Musikfestwochen w Lucernie (2000), musica viva w Monachium (2001), Klangspuren w Schwaz (2002), Musica Nova w Helsinkach (2003) i Centre Acanthes w Villeneuve-les-Avignon (2003).
Podczas Biennale w Monachium w 1998 r. odbyła się premiera zamówionej przez Miasto Monachium, pierwszej opery Hosokawy - Vision of Lear; dzieło to zostało znakomicie przyjęte, zyskując opinię "utworu zainspirowanego spotkaniem Wschodu z Zachodem, otwierającego nowy świat muzyczny". W 2004 r. druga opera kompozytora, Hanjo, napisana na zamówienie festiwalu w Aix-en-Provence, miała tam swą premierę, zaś najnowszy utwór orkiestrowy Hosokawy, Circulating Ocean, zamówiony przez festiwal w Salzburgu, został wykonany po raz pierwszy przez Filharmoników Wiedeńskich pod batutą W. Gergiewa podczas ostatniej edycji festiwalu w sierpniu 2005 r.
W latach 1989-98 Hosokawa był dyrektorem artystycznym Akiyoshidai International Contemporary Music Festival and Seminar. Od 1998 r. pełni funkcję kompozytora-rezydenta Tokijskiej Orkiestry Symfonicznej, a od 2001 r. piastuje stanowisko dyrektora muzycznego Takefu International Music Festival.
Jest również autorem zbioru esejów pt. Tamashi no Landscape (Krajobraz duszy), wydanego w języku japońskim przez wydawnictwo Iwanami Shoten w 1997 r., za który w 1998 r. otrzymał nagrodę Japońskiego Klubu Eseistów.

Ważniejsze utwory (od 1985): Sen I na flet (1984, rew. 1986), New Seeds of Contemplation dla czterech śpiewających mnichów i pięciu muzyków gagaku (1986, rew. 1995), Ferne Landschaft I-III na orkiestrę (1987, 1996
i 1996), Koncert fletowy "Per-Sonare" (1988), Voiceless Voice in Hiroshima na solistów, narratorów, chór, taśmę i orkiestrę (1989, rew. 2000-01), Landscape I na kwartet smyczkowy (1992), Landscape III na skrzypce i orkiestrę (1993), Sen VI na perkusję (1993), Vertical Time of Study III na skrzypce i fortepian (1994), Super Flumina Babylonis na sopran, alt i orkiestrę kameralną
z orkiestrą smyczkową ad lib. (1995), Utsurohi-Nagi na shô i orkiestrę smyczkową z harfą, czelestą i perkusją (1996), Cello Concerto - In Memory of Toru Takemitsu (1997), Seascapes - Night na chór mieszany i siedmiu muzyków (1997), Voyage I na skrzypce i zespół (1997), Vision of Lear, opera
w dwóch aktach do libr. Tadashi Suzuki wg W. Szekspira (1997-98), Seescapes - Oita na orkiestrę (1998), Cloudscapes - Moon Night na shô
i akordeon (1998), Memory of the Sea (Hiroshima Symphony) na orkiestrę (1998-99), Koto-Uta na głos i koto (1999), Voyage IV - Extasis na akordeon
i zespół (2000), Re-turning, koncert na harfę i orkiestrę (2001), Somon-ka na głos, koto, wiolonczelę i zespół (2001-02), Voyage VI na altówkę
i smyczki (2002), Garden at First Light na zespół gagaku (2003), Wind from the ocean na orkiestrę (2003), Hanjo, opera w jednym akcie do libr. kompozytora wg sztuki nô Yukio Mishimy pod tym samym tytułem (2003-04), Mein Herzensgrund, unendlich tief na chór mieszany i marimbę (2004), Drawing dla ośmiu muzyków (2004), Circulating Ocean na orkiestrę (2005), Voyage VII na trąbkę, smyczki i perkusję (2005); muzyka filmowa.

Cloudscapes - Moon Night
Akordeon wywodzi się z orientalnego shô, najstarszego instrumentu muzycznego na świecie. Shô zostało włączone do dziewiętnastowiecznej muzyki Zachodu dzięki dodaniu klawiatury. Nowy instrument, o tych samych zasadach wydobycia dźwięku co shô, został nazwany akordeonem.
Zdecydowałem się powrócić do korzeni tych dwóch instrumentów, do ich pierwszego spotkania, i odtworzyć moment, kiedy brzmienie obu po raz pierwszy przerodziło się w muzykę. Jest to utwór o słuchaniu kształtów brzmień, które wytwarza oddech i które następnie znikają w ciszy - to jakby oglądanie ich pod mikroskopem.
W Cloudscapes - Moon Night shô i akordeon są traktowane jako instrumenty należące do tej samej rodziny, mające te same zasady wydobycia dźwięku. Brzmienia wydobywane z obu instrumentów nieustannie się zmieniają, tak jak chmury zmieniają swój kształt, kiedy przesuwają się po niebie podczas księżycowej nocy.
Te dwa instrumenty, łącząc dualne moce kosmiczne, zachowują subtelne różnice, nawet gdy ewokują zbliżoną barwę dźwięku. Nie opierają się sobie ani nie pozostają w opozycji względem siebie, ale przyciągają i obejmują się nawzajem, jeden kroczy blisko drugiego, jak światło i cień oraz mężczyzna i kobieta - dwa instrumenty wiecznie, bez końca powtarzają swe przemiany.
Utwór, napisany na zamówienie Ministerstwa Nauki i Sztuki Badenii-
-Wirtembergii, dedykowany jest Mayumi Miyacie i Stefanowi Hussongowi.

Toshio Hosokawa