|
ur. 1969 w Tokio, po studiach na wydziale sztuk pięknych i
muzyki Uniwersytetu Narodowego (dyplom w 1992 r.) podjęła studia w
konserwatorium w Paryżu u Paula Méfano i Emmanuela Nunesa. Uzupełnieniem
jej edukacji był w latach 1996-97 kurs kompozycji komputerowej w
ircam, głównie pod kierunkiem Tristana Muraila.
Od 1997 r. współpracuje jako autorka z czasopismami muzycznymi
i kulturalnymi, w tym z "ExMusica" i "Asahi Simbun".
W 1995 r. uzyskała Japońską Nagrodę Muzyczną za Passage en
failles, w 1998 - nagrodę (fellowship) Międzynarodowych Kursów
Wakacyjnych w Darmstadcie. W 1999 r. jej La chambre claire otrzymała
rekomendację Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów unesco w Paryżu.
Kompozytorka uhonorowana została także Nagrodą im. Akutagawy dla
najlepszego japońskiego utworu orkiestrowego roku za Camera lucida
(2000), a w 2002 r. została laureatką Nagrody Publiczności na
festiwalu Ars Musica w Brukseli za Chimerę.
Jej kompozycje wykonywane są na licznych festiwalach międzynarodowych
zarówno w Japonii (Akiyoshidai, Tokio), jak i w ośrodkach
europejskich i pozaeuropejskich (Amsterdam, Berlin, Bruksela,
Caracas, Darmstadt, Donaueschingen, Düsseldorf, Frankfurt, Graz,
Kolonia, Londyn, Nowy Jork, Paryż, Perpignan, Royaumont, Schwaz,
Wiedeń, Witten).
Ważniejsze utwory: Rain, steam and speed na skrzypce, wiolonczelę
i kontrabas (1994), Passages en failles na zespół (1994-95), One
Glance
in Spiros' backyard na zespół (1995), Ceneri na mezzosopran i zespół
(1995-96), All that is including me na flet basowy, klarnet i
skrzypce (1996), Voilages, sekstet (1996), Dérivation na flet,
perkusję i fortepian (1996), En arcades na klarnet i elektronikę
(1997), Si bleu, si calme na zespół kameralny (1997), Intermezzi
na flet i fortepian amplifikowany (1998), Intermezzi I na flet i
fortepian (1998), La chambre claire na zespół kameralny (1998),
Camera lucida na orkiestrę (1999), Chimera na zespół kameralny
(2000), Pas ą pas na fagot i akordeon (2000, także wersja na
klarnet i akordeon - 2002), Cloud Nine na orkiestrę, Homebox,
koncert podwójny na fortepian i skrzypce z orkiestrą (2001), Noos
na orkies-trę (2001), Ecoute na pięć wiolonczel (2002),
Intermezzi II na koto (2002), Météorites na orkiestrę (2002),
Omega Project na orkiestrę (2002), Wise Water na zespół
(2002-03), Moebius-Ring na fortepian (2003), Ima, koko na orkiestrę
(2004).
Kompozycja All that is including me miała swą premierę 26 lutego
1997 r. w Tokio. Tytuł zaczerpnięty jest z improwizowanej poezji
Buckminstera Fullera: "Environment to each must be All that
including me Universe in turn must be All that including me".
Odkryłam ten fragment w książce Return from space japońskiego
dziennikarza Takashi Tachibana, w której ok. dwudziestu astronautów
amerykańskich opisuje swe podróże w przestrzeń kosmiczną
w latach sześćdziesiątych. Byłam poruszona siła duchową ich doświadczeń,
zwłaszcza świadomością religijną.
Równocześnie literatura naukowa dotycząca kosmosu dostarczyła mi
technicznych pomysłów do pracy nad utworem: głównie były to
idee przyciągania, odpychania, rozrzedzenia, zagęszczenia i
rotacji.
W utworze trzy instrumenty wykonują różne figury rytmiczne,
rozpoczynając od krótkich, podobnych motywów do przetwarzanych
repetycji i elementów dyminucji względnie augmentacji. Każdy
instrument ma własną płynność i tempo, podczas gdy jako zespół
poruszają się w systemie jak gdyby rotacyjnym, pełnym fluktuacji.
Te przesunięcia prowadzą do powstawania cieni i zmiennych
proporcji światła, co z kolei staje się źródłem ekspansji i
kontrakcji czasu trwania.
Misato Mochizuki
|
