|
ur. 1966 w Australii,
studiowała filozofię i muzykę na uniwersytetach Queensland i
Melbourne oraz w Victorian College of the Arts. Jej nauczycielami
kompozycji byli Richard Hames, Riccardo Formosa
i Ton de Leeuw. Tworzy muzykę w wielu gatunkach, od opery, przez
dzieła orkiestrowe, po instalacje. Jest laureatką najbardziej
prestiżowej australijskiej nagrody kompozytorskiej, Paul Lowin
Award oraz apra Classical Music Award 2002 za najlepszą kompozycję,
była stypendystką Young Australian Creative Fellowship i Australia
Council Fellowship. Pisała na zamówienie Los Angeles Philharmonic,
Sydney Symphony, bbc Symphony, Ensemble Modern, Ensemble
InterContemporain, Kwartetu Arditti, elision Ensemble i paryskiego
Festival d'automne. Realizowała duże projekty dla festiwali w
Melbourne, Adelaide i Perth oraz niemieckich orkiestr radiowych -
wdr i swr.
W 2003 r. była bohaterką festiwali Musica Nova w Helsinkach i
"09(03) Festival of New Zealand"; koncerty monograficzne z
jej utwora-
mi zorganizowały także Radio Brema, Radio Zachodnioniemieckie
i Ensemble für Neue Musik Zürich. Jej muzyka pojawiała się w
programach sezonów koncertowych, m.in. w paryskim ircam i w
Filharmonii Kolońskiej, na weneckim Biennale, na festiwalach Wien
Modern, Huddersfield, Milano Musica, Donaueschinger Musiktage,
Musikmonat w Bazylei i Ars Musica w Brukseli. Jej opera Moon Spirit
Feasting (YuŹ Lďng Jié) prezentowana była na festiwalach w
Adelaide (2000), Melbourne (2001) oraz w berlińskim Hebbel Theater,
zurys-kim Theater Spektakel i Saitama Arts Centre w Japonii (2003).
Wraz
z Domenikiem De Clario i Judith Wright przygotowywała instalacje
multimedialne, od 1986 r. współpracuje stale z członkami Elision
Ensemble.
Prowadziła zajęcia podczas letnich kursów w Darmstadcie, na
Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego, Cornell University, w
Getty Research Institute i podczas ircam Agora Festival. W 1991 r.
wykładała kompozycję na uniwersytecie w Melbourne.
Ostatnio (2005-07) pełni funkcję kompozytora-rezydenta orkiestry
Sydney Symphony, pisząc na wspólne zamówienie tego zespołu i
Orkiestry Radia Bawarskiego. W planach tegorocznego Festival
d'automne jest prezentacja trzech jej nowych utworów, także
Festiwal w Salzburgu zamówił u niej utwór dla Klangforum Wien.
Realizuje zamówienie Fundacji Fromma dla San Francisco Chamber
Music Players, pracuje też
z Judy Watson nad instalacją dla festiwalu w Brisbane.
Ważniejsze utwory: Garden of Earthly Desire na 11 instrumentów
(1988-89), Voodoo Child na sopran i siedem instrumentów (1989),
Diabolical Birds na sześć instrumentów (1990), The Oresteia,
opera wg Ajschylosa (1991-93), hell na kwartet smyczkowy (1992),
Koto na osiem instrumentów (1993), Bar-do'i-thos-grol (The Tibetan
Book of the Dead), instalacja-performance (1994-95), Street of
Crocodiles na dziewięć instrumentów (1995), The Alchemical
Wedding na orkiestrę kameralną (1996), The Heart's Ear na flet,
klarnet i kwartet smyczkowy (1997), YuŹ Lďng Jié (Moon Spirit
Feasting), chińska rytualna opera uliczna (1997-99), Sonorous
Bodies, wideo-instalacja z koto (1999), Machine for Contacting the
Dead na 27 instrumentów (1999-2000), The Tree of Life na orkiestrę
(2001), Ecstatic Architecture na orkiestrę (2002-04), In the
Shadow's Light na kwartet smyczkowy (2004), Immer Fliessender (Ever
Flowing) na wielką orkiestrę (2004), The Quickening na sopran i
qin (2004-05), songs found in dream dla ośmiu wykonawców (2005).
hell: po angielsku "piekło". Po niemiecku "hell"
znaczy "jasny", "hell-seher" -
"jasnowidz", "hellhörig" -
"spostrzegawczy".
We wczesnych latach 90. w swojej pracy kompozytorskiej skupiałam się
na fizyczności wykonania, na relacjach zachodzących między ciałem
muzyka a instrumentem. W hell muzyka jest próbą zbadania, jak
najdokładniejszego "usłyszenia" przestrzeni kontaktu
palca ze struną, nacisku ciała i prędkości przekazywanej przez
wibrujące włosie i drewno, i skomponowania zachowań dźwięku w
konstelacje działań. Niehomogeniczne traktowanie gry uwypukla
przejściowe, delikatne i niestabilne brzmienia oraz
nieprzewidywalne odgłosy - alikwoty, zniekształcenia i zbędne
szmery.
hell nie jest kwartetem smyczkowym w sztywnym,
"klasycznym" rozumieniu. Brak tu "wyraźnego rozwiązania";
zamiast tego można zaobserwować analogię z łamigłówkami w
rodzaju owych chińskich, bogato zdobionych pudełek, które przekręca
się i obraca we wszystkich kierunkach, nie znajdując sposobu ich
otwarcia. Tu także wszelkie "rozwiązania" okazują się
iluzją.
Liza Lim
|
